شهد بندگی صفحه 47

اخلاص (روز پنجم ماه مبارک رمضان)

اشاره

هر که با پاکدلان، صبح و مسایی دارد

دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد

زهد با نیت پاک است، نه با جامه پاک

ای بس آلوده که پاکیزه ردایی دارد

پروین اعتصامی

لزوم اخلاص و صدق

رمضان، ماه عبادت است و عبودیت و چون عبادت را خاستگاهی جز دل نباشد، هر چه دل مصفاتر، عبادت، خاضعانه تر و عاشقانه تر خواهد بود. پروردگار متعال، دل مؤمن را خانه خویش معرفی فرمود و کعبه دل را جایگاه عرش خویش مقرر دانست و خوشا احوال آنکه خانه دل، خالصانه به صاحبش وا گذارد و در به روی اغیار بندد؛ حضرت صادق علیه السلام که فرموده است: «اَلْقَلْبُ حَرَمُ اللّهِ فَلا تُسْکِنْ حَرَمَ اللّهِ غَیرَ اللّهِ؛ دل، حرم الهی است. [پس ای بنده] در حرم خدا، جز او را ساکن مکن».(1)

دل، یکی و دوست، یکی. شرط عاشقی آن است که دل در گرو معشوق باشد و اسیر جمال دل آرای، محبوب و بس. دل هرزه گردِ هر جایی را در کوی یار قدری نباشد و اظهار بندگی را صدق اخلاص و توجه تام و تمام به معبود، شرط اول و آخر است؛ چنان که خداوند سبحان در قرآن کریم