شهد بندگی صفحه 60

دل، سرا پرده محبت اوست

دیده، آیینه دار طلعت اوست

من که سر در نیاورم به دو کون

گردنم زیر بار منت اوست

حافظ

بار امانت

هر چند تسبیح و عبادت محبوب عالمیان، نه مختص انسان است که تمامی موجودات عالم با زبان دل و تکوین، تسبیح گوی اویند و با زبان حال، دمادم او را می خوانند و می جویند؛ چنان که همو فرمود: «یُسَبِّحُ لِلّه ما فِی السَّماواتِ وَ الاْرضِ؛ آنچه در آسمان ها و زمین است، پروردگار را تسبیح می کنند.» (تغابن: 1) آتش عشق و شیدایی جمال زیبای یار و داغ فراق و محنت هجران را جز دلِ پر حوصله آدمی تاب و توان نیاورد و به همین دلیل، اوج عبادت آدمی با سوز و گداز عاشقانه و تمنای وصل و عروج و پرواز در هوای کوی یار آمیخته گشته است.

در ازل، پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت

عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

حافظ

شیدایی و عبودیت

نزد اهل دل و معرفت، عبادت نه فقط پرداختن و اجرای دستورهای دینی و