شهد بندگی صفحه 97

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن

شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

نقطه عشق نمودم به تو، هان سهو مکن

ورنه تا بنگری، از دایره بیرون باشی

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش

کی روی، ره ز که پرسی، چه کنی، چون باشی؟

حافظ

دل بریدن از دیگران

گسستن از اغیار و وابستگی قلبی به یار را در برآورده شدن حاجت ها اثری شگرف باشد که البته شرط اساسی استجابت دعاست. آنچه بنده را به در خانه کریم می کشاند تا طلبی و حاجتی درخواست کند، همانا محبت و علاقه و ارادت وی به کریم است و هر چه در ارادت خویش صادق باشد، توجه و عنایت مولا به وی بیشتر خواهد بود. باری، چگونه است عنایت کریمی که علاّم غیوب و داننده اسرار نهان آدمی است و آنچه در خفا می گذرد، بر وی همچون ظاهر، آشکار و هویداست.

پس اجابت قطعی درخواست بندگان، به قدر یأس آنها از غیر خداست و آنکه دل از دیگران به کلی گسسته و از کمند تعلق اغیار رسته، اجابت دعوتش از سوی پروردگار قادر متعال قطعی خواهد بود؛ چنان که همو خود می فرماید: «وَ ادْعُوه خَوفاً وَ طَمَعاً؛ معبودتان را هم از روی ترس و بیم و هم از سر امید و طمع بخوانید». (اعراف: 56) خوف از قهر و غضب او به واسطه گناهان و غفلت های بندگان و امید به عفو و رحمت او به واسطه جود و کرم