معرفت معاد صفحه 268

در مسائل اعتقادی شرط پاداش و بهره مندی از شفاعت معصومان (علیهم السلام) و غفران الهی و ورود به بهشت و نجات از خلود در جهنّم ، برخورداری از ایمان یعنی تشیّع بیان شده است . می توان گفت واژگان «ایمان » و «مؤمنان » در قلمرو مباحث اعتقادی ، واژگانی هم وزن تشیّع و شیعه است .

تبیین حدود اسلام و ایمان و کفر و نفاق و خلاف و اجزا و ابعاد آن ، نیازمند بحثی فقهی و کلامی درازدامن است که خارج از حوصله این نوشتار است . در این جا در حدّ ضرورت و اشاراتی کوتاه به آن بسنده شده است .

2 _ 34. ایمان عامل ورود به بهشت

ایمان ، عامل اصلی رهایی و نجات اخروی انسان است . در قرآن مجید آمده است  :

(وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّهِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ )؛ (1)

و آنان که ایمان آورند و کارهای شایسته ، کنند آنان اهل بهشتند و در آن جاودانند.

امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرمود :

الجنّه جزاء کُلّ مؤمن محسن ؛ (2)

بهشت پاداش هر مؤمن نیکوکار است .

حضرت صادق (علیه السلام) اصناف مردم را به سه گروه اصلی تقسیم می کند که دو گروه اصلی آن را صاحبان ایمان و کفر، مؤمنان و کافران تشکیل می دهد. برای گروه نخست ، وعده بهشت و برای گروه دوم ، وعید آتش مقرّر گردیده است . (3)

ملا اسماعیل خاجویی دانشمند سده دوازدهم هجری ، در رساله «بشارات الشیعه »،

1- البقره ، آیه 82.
2- تصنیف غررالحکم ، ص 168.
3- معالم الزلفی ، ج 2، ص 383.