تفسیر متقین در قرآن و حدیث صفحه 211

1- . قلم: 52.

2- مائده: 32.

3- سوره ی اعراف قسمتی از آیه ی 156.

معنای واقعی بندگی است، امّاهرگاه در جامعه مشکل بوجود آید، یا جنگ از طرف دشمن تحمیل شود، انسان های ضعیف الایمان و منافق به جای الحمد لله، به خداوند ناسزا می گویند تا چه رسد که به معصومان علیهم السّلام و افراد مؤمن جامعه احترام نمایند.

مؤمنان با الهام گیری از قرآن و نصایح پیامبرصلی الله علیه وآله و امامان علیهم السّلام به کارهایشان رنگ الهی می بخشند. اطمینان به عفو و رحمت خداوند از ویژگی افراد مؤمن است؛ مؤمنان این ویژگی را به تبع از گفتار و رفتار رهبران دینی کسب نمودند، کما این که خداوند خطاب به ابراهیم علیه السّلام می فرماید: «اَوَلَم تُؤْمِنُ؟ قالَ بَلی وَلکِنْ یطْمَئِنَّ قَلْبی؛(1) آیا ایمان نیاورده ای؟ ابراهیم علیه السّلام گفت: چرا! تقاضایم برای این است که قلبم اطمینان و آرامش یابد».

متقین؛ عاملین به علم

همه جهان آفرینش خدا را عبادت می کند: «اِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ اِلّا آتی الرَّحْمنِ عَبْداً؛(2) هیچ موجودی در آسمانها و زمین نیست، مگر آ که ذاتاً بنده ی فرمان بُردار خدای رحمان هستند وبه سوی خدا می آیند دو نکته ی اساسی در کلمه «ایاکَ نَستَعین» بسیار اهمّیت دارد.

الف- نماز در صورت امکان به جماعت خوانده شود؛ چون متکلم نَسْتَعِینُ می گوید نه استعین و نَعبُدُ می گوید نه اَعبُدُ.

ماعلم داریم که وحدت خوب است ، علم داریم که عبادت خوب است، علم