تفسیر متقین در قرآن و حدیث صفحه 281

1- اصول کافی، ج 2، ص 429، [تجسم اعمال در آیات و روایات بیان شده است.]

2- بحار، ج 9، ص 278.

خداوند به این که پیامبرصلی الله علیه وآله خود به قرآن و احکام نازل شده، ایمان دارد، می تواند اشاره ای به برداشت فوق داشته باشد. اضافه رَب به ضمیر، اضافه تشریفیه است که عظمت مقام آن حضرت استفاده و فهمیده می شود. با این که ایمان رسول خداصلی الله علیه وآله می توانست در جملۀ وَالمُؤْمِنُون کُلٌّ تبیین شود و از ذکر حضرت به صورت جداگانه خودداری کند، ولی برای اشاره به برتری و ویژگی ایمان حضرت، اورا جداگانه ذکر کرده است. تکرار ایمان در آمَنَ الرَّسولُ وَ المُؤمِنون کُلٌّ آمَنَ، حکایت از مراتب ایمان دارد.(1)

کلمۀ وَالْمُؤْمِنُون عطف به الرّسول باشد نه این که مبتدا فرض شود، رسول و مؤمنان به آنچه به پیامبرصلی الله علیه وآله نازل شده ایمان دارند، ایمان رسول خدا و مؤمنان به فرد فرد انبیاء و انکار نکردن هیچ یک از آنان، لا نُفَرِّقُ ) وحدت عقیدتی و آرمانی همۀ انبیای الهی از دیدگاه مؤمنان و لزوم ایمان به انبیاء و کتب آسمانی و ایمان به دستورات الهی توأم با پذیرش واطاعت و تسلیم است.

طلب آمرزش از سوی « مؤمنان » با وجود پذیرش حاکی از عجز مؤمنان نسبت به وظایف خویش در برابر خداوند است.

در این آیه اصول دین [توحید، نبوت و معاد] بیان شده ودرآیه بعد آمادگی انسان برای انجام تکالیف الهی ودرخواست رحمت و مغفرت از خدا مطرح و تلاوت این دو آیه در حدیث مانند گنج معرفی گردیده است.

کلمۀ «کُتُبِهِ » و « رُسُلِهِ » بیانگر آن است که

انبیاء یک هدف داشتند،