- رابطه سوره حمد میان رب و عبد 1
- مقدمه 1
- هدیه ای گرانبها از جانب خداوند مهربان 2
- دعا در قرآن و روایات معصومین علیهم السلام 5
- در دعای سیزدهم الصحیفه السجّادیه آمده 13
- شرایط دعا بدون تفسیر و توضیح عبارت است از: 15
- آثار دعا و شرایط اجابت آن 15
- آثار بسم الله الرحمن الرحیم 19
- خواندن خداوند با اسمای حسنی و حقیقت توسل 20
- گوشه هایی از جود و کرم، احسان و رحمت و رأفت الهی در ادعیه معصومین 23
- درباره قرب به خداوند، شکر او، ذکر و نماز 25
- چگونه مشمول رحمت حق شویم 30
- آنچه نزد خداست: پاداشهای حق در برابر اعمال بنده 32
- بهشت 33
- رحمت خدا 36
- عفو خدا 37
- وسعت رحمت و وفور مغفرت الهی، غفار الذنوب و ستار العیوب بودن خداوند در روایات 39
- توبه پذیری خدای مهربان 43
- حلم، رحمت، رأفت و فضل پروردگار 48
- کرامت اهل بیت علیهم السلام نمونه ای از فضل الهی 55
- بخشی از دعای کمیل و خطابی محبت آمیز از سوی خداوند به بندگان 56
- محرومیّت ها نتیجه اعمال خود انسان 57
- شکایت به دوست و نوازشها و الطاف حق 58
- نفی همه نا امیدیها از درگاه الهی و چاره نا امیدان 63
- خوش گمانی و امید به خداوند 64
- درخواست بهره فراوان از تمام نعمتها و خیرات در ادعیه 66
- ربوبیت پروردگار، عاطفی ترین صفت او: یَا رَبِّ 67
- مناجات با خدا و ترجمه جملاتی از بخش پایانی دعای کمیل 70
- منبع 73
مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی جمیع الانبیاء و المرسلین و الائمه المعصومین علیهم السلام.
رابطه سوره حمد میان رب و عبد
شیخ طوسی بزرگ فقیه و اصولی و مفسر کم نظیر در کتاب امالی، و چهره برجسته حدیث شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا از حضرت عسگری از پدرانش از امیر المؤمنین ( علیه السلام ) روایت میکند که آن حضرت فرمود:
رسول خدا گفت: خدای عزّ وجلّ فرمود: فاتحه الکتاب را میان خود و بنده ام تقسیم کرده ام، نیمی برای من و نیمی برای بنده ام و حق اوست هر آنچه بخواهد.
هنگامی که بگوید: بِسْمِ اللّهِ اَلرَّحْمَنِ اَلرَّحِیمِ خدا میگوید: بنده ام به نام من آغاز نمود، بر من سزاوار است که امورش را به نفع او به نتیجه برسانم و در احوالش برکت قرار دهم.
چون بگوید: اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ اَلْعَالَمِینَ خدا میگوید: بنده ام مرا ستایش کرد، و دانست که یقیناً همه نعمتهائی که در اختیار اوست از سوی من است، و بی تردید بلاهائی که از او برطرف میکنم به نیروی فضل و احسان من است، شما را «ای فرشتگان»، گواه میگیرم که به نعمتهای دنیایش نعمتهای آخرت را نیز بیفزایم، و بلاهای آخرت را از او بگردانم، چنان که بلای دنیا را از او برطرف نمودم.
زمانی که بگوید: اَلرَّحْمَنِ اَلرَّحِیمِ خدای جل جلاله میگوید: بنده ام گواهی داد که من رحمان و رحیمم، شما را «ای فرشتگان»