توقیت : سلسله دروس خارج مرکز تخصصی مهدویت صفحه 13

توجه به راوی پس از او، یعنی عبدالرحمن بن کثیر، می توان او را همان علی بن حسان هاشمی دانست که در منابع رجالی تضعیف شده است. (1)

اگرچه این روایت ضعیف است ولی با توجه به کثرت این دسته از روایات و مشابهت با دیگر روایات صحیح السند در زمینه عدم توقیت، ضعف سند این روایت به پذیرش محتوا آسیبی نمی رساند. (2)

دلالت روایت

در مورد بررسی و دلالت این روایت دو عبارت باید شرح داده شود: 1. کذب الوقاتون؛ 2. هلک المستعجلون.

علامه مجلسی در تبیین کذب الوقّاتون چنین می فرمایند:

"کذب الوقّاتون"ای علی سبیل الحتم، فلا ینافی ما ورد من الأخبار البدائیه، و یحتمل أن یکون المراد بالکذب أنه یحصل فیه البداء، فتوهم الناس أنه کذب فینسبون الکذب إلیهم لا أنهم کاذبون واقعا، فیمکن أن یقرأ کذب علی بناء المجهول من التفعیل و الأول أظهر؛ (3)

مراد از کذب الوقّاتون این است که اگر به طور حتمی زمانی را مشخص نمایند تکذیب می شوند، پس روایاتی که در آن سال و زمانی مشخص شده

1- ر.ک: خوئی، معجم رجال الحدیث، ج12، ص338.برخی در این روایت از جهت سلمه بن خطاب و عبدالرحمن بن کثیر نیز تشکیک کرده اند. نجاشی در مورد سلمه می گوید:کان ضعیفا فی حدیثه (رجال نجاشی، ص 188) البته به نظر ما روایاتش معتبر است و ضعف در حدیث به معنای عدم وثاقت ایشان نمی باشد. آیت الله خوئی نیز در مورد عبدالرحمن چنین آورده است: «لم تثبت وثاقته»؛ (معجم رجال الحدیث، ج 9، ص 344).
2- در کتاب الامامه و التبصره و غیبت شیخ طوسی رحمه الله اسناد متفاوت از کتاب کافی ذکر شده است. (به آدرس های قبلی از این دو کتاب رجوع کنید).
3- مجلسی، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ، ج 4، ص 173.