آشنایی با علم رجال صفحه 186

بیان احکام و معارف الهی به احادیث دیگران نیازی نداشته اند تا چه رسد به آرای فاسده ای که از راه قیاس و استحسان و مانند اینها باشد، بر همین اساس، شیعیان اهل بیت (علیهم السلام) نیز از دیگران بی نیاز شدند، زیرا احادیث را از منبعی اخذ کردند که با بهترین و سالم ترین سند از خود رسول الله (صلی الله علیه و آله) روایت می کرد.

در حالی که دیگران تا یک قرن از کتابت احادیث نبوی محروم و بلکه ممنوع بودند، و از قرن دوم به بعد به تألیف و تدوین احادیث پراختند؛ زمانی که اکثر صحابه از دنیا رفته بودند. پس این ضعفی بزرگ در احادیث اهل سنت می باشد که عمدتا با اعتماد بر حافظه صحابه یا تابعین بعد از ده ها سال از گذشت وقایع نقل شده است و معلوم است که حفظ خصوصیات حوادث و الفاظ پیامبر (صلی الله علیه و آله) در این مدت طولانی بسیار مشکل خواهد بود.

عمده کتب اهل بیت (علیهم السلام) چهار کتاب است:

1. کتاب علی (علیه السلام)

این کتاب نزد اهل بیت (علیهم السلام) به «جامعه» نیز معروف است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: این کتاب به املای رسول الله (صلی الله علیه و آله) و خط علی (علیه السلام) است و هیچ حلال و حرامی نیست مگر آن که در آن بیان شده است؛ حتی جریمه یک خراش.(1)

امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید: من هر روز یک بار و هر شب یک بار نزد رسول الله (صلی الله علیه و آله) بودم و با من تنها می شد... اصحاب رسول الله (صلی الله علیه و آله) می دانند که این ویژگی تنها برای من بود. بیشتر من در خانه بودم و پیامبر (صلی الله علیه و آله) نزد من می آمد. هرگاه من نزد حضرت می رفتم، زن ها را دور می کرد و با من تنها می شد ولی