درسنامه فقه الحدیث ( کتاب فضل العلم، کتاب الحجه، کتاب العشره) صفحه 52

1.طرح سؤال به صورت مؤدبانه.

2.سکوت و گوش دادن به پاسخ سؤال.

3.حفظ و به یادسپاری پاسخ.

4.عمل به پاسخ.

5.تبلیغ و نشر پاسخ.

ناگفته نماند که اگر کسی می خواهد از محضر عالمی فیض ببرد باید فرصت درک حضور عالم را مغتنم بشمارد و از موضوعاتی سؤال کند که برای او و دیگر شنوندگان مفید باشد،نه این که با سؤال های بیهوده هم وقت عالم را بگیرد و هم مانع از استفاده دیگران گردد.ازاین رو فرموده اند باید سؤال کننده راجع به چهار چیز سؤال کند:شناخت پروردگار؛شناخت آفریده های پروردگار؛شناخت تکالیف و وظایف در برابر پروردگار؛شناخت آسیب ها و آنچه موجب برون رفت از دین می گردد. (1)

وظیفه مسئول

سزاوار است مسئول(کسی که مردم در مورد نیازمندی های خود از او سؤال می کنند)نیز به نحو احسن و بر اساس مصلحت پاسخ دقیق مسأله را بیان کند.منتها اگر مصلحت در پاسخ ندادن بود می تواند پاسخ نگوید،چنان که وشاء از امام رضا علیه السلام روایت کرده که امام سجاد علیه السلام فرمود:

علی الائمه من الفرض ما لیس علی شیعتهم؛علی شیعتنا ما لیس علینا،امرهم الله أن یسألونا قال: فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ فامرهم ان یسألونا و لیس علینا الجواب،ان شئنا أجبنا،و ان شئنا أمسکنا؛ (2)