درسنامه فقه الحدیث ( کتاب فضل العلم، کتاب الحجه، کتاب العشره) صفحه 54

است که متعلق به عمل باشد.ولی ضرورتی به این تخصیص نیست،چرا که هر علمی خود عملی را در پی دارد و اگر غیر از این باشد آن علم ناقص خواهد بود؛مثلاً علم به وجود خداوند متعال و قدرت و لطف و احسان او،اطاعت از اوامر و نواهی او؛علم به وجود بهشت،تلاش برای تحصیل آن و علم به وجود آتش جهنم،سعی در نجات از آن را می طلبد.

در ادامه حضرت با مقایسه علم و مال،بر طلب علم تأکید نموده و می فرماید:«الا و ان طلب العلم اوجب علیکم من طلب المال؛آگاه باشید که طلب علم بر شما از طلب مال واجب تر است».

نکته ها

1.طلب مال به اندازه کفاف واجب است تا به وسیله آن بتوان به سلامت جسمی دست یافت و آبروی خود را از درخواست و گدایی نزد مردم حفظ کرد و چشم طمع را از دست مردم برید و بر عبادت و طاعات الهی استعانت جست؛چنان که از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله روایت شده که فرمود:

بارک لنا فی الخبز ولا تفرّق بیننا و بینه،فلو لا الخبز ما صلینا و لا صمنا و لا أدّیناالفرائض؛ (1)

نان را برای ما مبارک گردان و بین ما و آن جدایی میفکن،چرا که اگر نان نبود نماز نمی خواندیم،و روزه نمی گرفتیم و واجبات را انجام نمی دادیم(نمی توانستیم آن ها را انجام دهیم).

البته طلب مال با زهد هم منافات ندارد،چون زهد به معنای دور ریختن اموال و تحریم کسب حلال نیست،بلکه زهد آن است که اعتمادت به آنچه در دست خودت هست بیشتر از آن که نزد خدا است نباشد.ازاین رو امیرالمؤمنین علیه السلام