درسنامه فقه الحدیث ( کتاب فضل العلم، کتاب الحجه، کتاب العشره) صفحه 88

و نواهی شرع مقدس را می آموزد و بدان عمل می کند که ریشه هر سعادتی است.

در سایه علم است که سیاهی و تاریکی به نورانیت و روشنایی،نادانی و جهالت به بصیرت و روشنفکری و گمراهی و ضلالت به هدایت و رستگاری مبدل می شود.

2.علت دیگر برتری عالم از عابد این است که عابد با عبادت خود اگر نفعی داشته باشد فقط شامل خود او خواهد بود و دیگران بهره ای از عبادت او نمی برند،ولی عالم هم خود و هم سایر بندگان خدا را منتفع می سازد.

3.برتری عالم نسبت به عابدانی است که عمر خود را در راه عبادت و راز و نیاز به درگاه معبود سپری کرده اند،نه انسان های ساده و معمولی که از عبادت فقط به انجام تکالیف واجب اکتفا کرده باشند و این خود مقامی بزرگ است که به عالم اعطا شده است.

4.برتری عالم نسبت به عابد در صورتی است که او خود پیش و بیش از همه به علمش عمل کند:«عالم ینتفع بعلمه...».

5.از این حدیث استفاده می شود که عالم قطعاً بر عابد برتری دارد،اما به این معنا نیست که برتری او بر همین تعداد از عابدان است،بلکه بیان عدد هفتادهزار چه بسا برای بیان مبالغه و افاده کثرتی باشد که شمردنی نیست.

حدیث هشتم

اشاره

الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدٍ،عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ،عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ،عَنْ مُعَاوِیهَ بْنِ عَمَّارٍ،قَالَ:قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللهِ علیه السلام:رَجُلٌ رَاوِیهٌ لِحَدِیثِکُمْ یبُثُّ ذَلِکَ فِی النَّاسِ وَ یشَدِّدُهُ فِی قُلُوبِهِمْ،وَ قُلُوبِ شِیعَتِکُمْ،وَ لَعَلَّ عَابِداً مِنْ شِیعَتِکُمْ لَیسَتْ لَهُ هَذِهِ الرِّوَایهُ أَیهُمَا أَفْضَلُ؟قَالَ:الرَّاوِیهُ لِحَدِیثِنَا یشُدُّ بِهِ قُلُوبَ شِیعَتِنَا أَفْضَلُ مِنْ أَلْفِ عَابِدٍ. (1)