علم الدرایه تطبیقی: بررسی تطبیقی اصطلاحات حدیثی شیعه و اهل سنت صفحه 23

المتن أی سلسله الرواه الذین نقلوا المتن عن مصدره الأوّل». (1)

از سند تعبیر به طریق نیز شده است،عاملی می گوید:«فسُمّی الطریق سنداً لاعتماد المحدّثین و الفقهاء فی صحه الحدیث وضعفه علی ذلک» (2)؛گاهی نیز از سند به وجه تعبیر می شود،مانند:«نقل الشیخ هذا الحدیث بهذه الطریقه و هذا حدیث لایعرف إلاّ من هذا الوجه».گاهی از سند تعبیر به اسناد نیز شده (3)ولی،ظاهراً،اسناد،ذکر طریقه حدیث است تا به نهایتش برسد و به تعبیر سیوطی:«فهو رفع الحدیث إلی قائله». (4)

متن حدیث

متن هر چیزی،آن بخشی است که قوام آن چیز بر آن است (5)و در اصطلاح محدّثان،کلامی است که به معصوم علیه السّلام نسبت داده می شود.شهید ثانی:«المتن:لفظ الحدیث الذی یتقوّم به المعنی» (6)متن حدیث،کلامی است که معنی بر آن استوار است،خواه قول یا فعل یا تقریر باشد.ابن جماعه می گوید:«المتن هو ما ینتهی إلیه غایه السند فی الکلام من المماتنه وهی المباعده فی الغایه». (7)

1- (1) .اصول الحدیث،علومه و مصطلحه،ص32.
2- (2) .وصول الاخیار،ص90.
3- (3) .همان.
4- (4) .تدریب الراوی،ج1،ص42.
5- (5) .معجم مقاییس اللغه،ج5،ص294.
6- (6) .الرعایه فی علم الدرایه،ص52.
7- (7) .تدریب الراوی،ج1،ص42.