علم الدرایه تطبیقی: بررسی تطبیقی اصطلاحات حدیثی شیعه و اهل سنت صفحه 265

کلام آن ها حجّت است،ولی محدّثان شیعه،چنین اعتقادی را برای تمام صحابه پیامبر صلّی الله علیه و آله قبول ندارند.ابن صلاح می گوید:للصحابه بأسرهم خصیصه وهی أنّه لا یسأل عن عداله احد منهم،بل ذلک امر مفروغ عنه،لکونهم علی الاطلاق معدّلین بنصوص الکتاب و السنّه». (1)بدین جهت محدّثان شیعه معتقدند که قضاوت در مورد عدالت صحابه پیامبر صلّی الله علیه و آله مانند قضاوت در مورد دیگر طبقات راویان است و احراز عدالت هر یک،لازم است.مامقانی می گوید:«و حکم الصحابه فی العداله حکم غیرهم،فمجرّد کون الرجل صحابیاً لا یدلّ علی عدالته،بل لابدّ من احرازها». (2)

تابعین

تابعین،کسانی اند که پیامبر صلّی الله علیه و آله را درک نکرده یا آن حضرت را در حال اسلام درک نکرده،ولی صحابه را در حال اسلام درک کرده اند و بر حال ایمان فوت نموده اند.گروهی نیز که صحابه را درک نکرده،ولی تابعین را درک کنند،آن ها را«تبع تابعین»می نامند.

مراتب تابعین نیز مانند صحابه متفاوت است.مامقانی در تعریف تابعی می گوید:«فهو من لقی الصحابی مؤمناً بالنبی ومات علی الایمان» (3)،ولی ابن صلاح،تعریف عام تری دارد و می گوید:«التابعی من صحب الصحابی». (4)

مُسنِد و مُسنَد

مُسنِد،بر آن راوی،اطلاق می شود که حدیث را به همراه سند آن روایت می کند،

1- (1) .همان،ص294.
2- (2) .مقباس الهدایه،ج3،ص305.
3- (3) .همان،ص311.
4- (4) .علوم الحدیث،ص302.