علم الدرایه تطبیقی: بررسی تطبیقی اصطلاحات حدیثی شیعه و اهل سنت صفحه 273

4.الفاظ دالّ بر عدالت مانند:ثبت،متقن،حجه،امام.

5.الفاظ دالّ بر وثاقت با لفظ ضبط وایمان مثل:صدوق،لابأس به،مأمون.

6.الفاظ دالّ بر تأیید،مانند:صدوق ان شاءالله،شیخ،لیس ببعید عن الصواب. (1)

الفاظ ذمّ و جرح راوی

برای مذمّت و جرح راوی نیز عباراتی بیان شده که دلالت بر ضعف راوی دارد و به تبع آن،حدیث او نیز تضعیف شده است که برخی شدیدتر و برخی از شدت کمتری برخوردار است.

نزد محدّثان شیعه،غالباً چنین است: (2)

الف)فاسق،شارب الخمر،کذّاب،وضّاع الحدیث،یختلق الحدیث،لیس بعادل،لیس بصدق،غالّ،ناصب،فاسد العقیده،ملعون،خبیث،رجس،ساقط،متروک،لاشیء،لایعتنی به و ضعیف.

ب)ضعیف الحدیث،مضطرب الحدیث،مختلط الحدیث.منکر الحدیث،لین الحدیث،ساقط الحدیث،متروک الحدیث،لیس بنقّی الحدیث،یعرف حدیثه و ینکر،واهی الحدیث،لیس بمرضی الحدیث و....

موارد دیگری نیز نزد محدّثان شیعه،از اسباب ذم شمرده شده (3)که البته بر آن ها اتفاق نظر وجود ندارد،مانند:

1.فزونی روایت راوی از افراد مجهول و ضعیف.

2.روایت نمودن افراد مذموم از وی.

1- (1) .همان،ص276.
2- (2) .مقباس الهدایه،ج2،ص293.
3- (3) .مقباس الهدایه،ج2،ص307.