علم الدرایه تطبیقی: بررسی تطبیقی اصطلاحات حدیثی شیعه و اهل سنت صفحه 83

یکاد یسوّی بینه وبین المسند». (1)

قول معروف میان محدّثان اهل سنّت بر آن است که در حدیث متّصل،هر راوی از طبقه قبل،نقل حدیث کند گرچه که ممکن است،مرفوع یا موقوف باشد و سلسله حدیث تا به معصوم،کامل نباشد.البته از نظر خطیب بغدادی،تفاوتی بین مسند و متّصل نیست که نظر او می تواند در مورد حدیث متّصل مطلق،صحیح باشد.حدیث متّصل می تواند مصادیقی از صحیح،حسن،موثّق و ضعیف را دارا باشد.

مرفوع

اشاره

-2

محدّثان شیعه

1.شهید ثانی:«هو ما أضیف إلی المعصوم من قول...أو فعل...أو تقریر....سواء کان اسناده متّصلا بالمعصوم أم منقطعاً». (3)

2.علامه صدر:«فإن أضیف إلی المعصوم سواء اتصل اسناده...أم کان مقطعاً». (4)

3.علامه مامقانی:له اطلاقان:احدهما:«ما سقط من وسط سنده أو آخره واحد أو اکثر مع التصریح بلفظ الرفع...والثانی:ما اضیف إلی المعصوم...أی وصل آخر السند إلیه،سواء اعتراه قطع أو ارسال فی سنده أم لا». (5)

بنابر تعریف شهید ثانی و علامه صدر،مرفوع،حدیثی است که آخر سند آن به معصوم نسبت داده شده،خواه،سند قبل از آن تا به معصوم متّصل باشد یا

1- (1) .علوم الحدیث و مصطلحه،ص231.
2- (2) .مرفوع:« marFu »،اسم مفعول و به معنی بالا برده شده.
3- (3) .الرعایه فی علم الدرایه،ص98.
4- (4) .نهایه الدرایه،ص182.
5- (5) .مقباس الهدایه فی علم الدرایه،ج1،ص 207.