مقدمه
مقدمه
شناخت دوست و دشمن یک وظیفۀ عقلی و فطری است. همۀ انسان ها با هر مذهب و مکتب،گروهی را دوست تلقی کرده،گروی دیگر را دشمن می دانند و خود را برای حملیت دوستان و مبارزه با دشمنان آماده سازند.هکس در جهان اهداف و آرمان هایی را دنبال می کند.به خوبی می داند که برخی در اهداف و آرمان ها با او همراه اندو برخی دیگر با عقاید و اندیشه ها و نظام و قوانین مورد قبول او مخالف اند ودر برابر قبلۀ فرهنگی او ایستاد اند. این تضاد اندیشه ها ودیدگاه ها واختلاف مصالح و منافع در جهان،سبب می شود که پیوسته دو گروه حق و باطل وجود داشته باشند و هرکدام از طرفین به سربازگیری ،تربیت نیرو،آموزش و تجهیز یاران خود بپردازند.بین حق و باطل در گیری نظامی و فیزیکی نیست. ولی مبارزۀ فرهنگی ،سیاسی ،اقتصادی و رسانه ای و گاهی جنگ و جهاد نظامی وجود داشته و دارد و این دو گروه همواره کم و بیش در حال ستیزند و برخلاف تبلیغات استکبار جهانی، جبهۀ حقّ،جنگ طلب و خشونت گرا نیست.و بیش تر نقش دفاع از حق و عدالت دارد. جبهۀ حق به همه انسان ها نگاهی مهرورزانۀ، رویکردی حمایت گرانه و هدایت گرانه دارد. در فرهنگ قرآن و حدیث ، دوست و دشمن و خودی و غیر خودی از تایخی به قدمت مبارزات انسان و شیطان بر خوردار است. غیرخودی ها پیوسته دوست دارند خودی شناخته شوند، تا راهت تر در صفوف رقیب نفوذ کنند و به اهداف خویش دست یابند.
جبهۀ حق در اندیشه و عمل تقسیم بندی خودی و غیر خودی لازم میی شمارد.و صادقانه این تفکر خویش را اعلام داشته است در تفکر اسلامی کفار ،منافقان ،مشرکان ،مخالفان پیامبران و معصومان(ع) ،معارضان اندیشۀ ولایت فقیه و معارضان قرآن و عترت خودی نیستند.نیز گروهک های مخالف نظام اسلامی و فِرَق ضاله و انحرافی و وابستگان به صهیونیزم جهانی خودی محسوب نمی شوند.
شهروندی و تابعیت در نظام اسلامی شرایطی دارد که توحید و معاد و نبوت را بپذیرد و بر ضّد نظام اسلامی با دشمنان همکاری نکند. تولّد در یک کشور ،یا سکونت درآن و داشتن شناسنامه و کارت ملی ،معیار خودی و غیر خودی نیست ،بلکه جهان بینی و پذیرش قرآن و سنّت نبوی و قانون اساسی و تعهد به مصالح و منافع امت اسلامی است ،که افراد را به دو گروه خودی و غیرخودی دسته بندی می کند.