- سخن مجمع 1
- اشاره 4
- حال نگاه بیندازید و ببینید: 8
- پیشگفتار 12
- روایتهای اذان در صحاح و مسانید 13
- 1- سنن ابن ماجه: 13
- اشاره 13
- 2- ابوداوود: 14
- 3- مسند احمد: 15
- 4- سنن دارمی: 17
- 5- مجمع الزوائد: 17
- 6- سنن ترمذی: 19
- 7- سنن ابوداوود: 20
- 8- سنن ابن ماجه: 23
- عدم اعتبار روایات مذکور به نحو اختصار 25
- وجه اوّل: بررسی سند روایات مذکور 26
- اوّل: تنافی با مقام نبوّت 32
- وجه دوّم: ایرادهای وارد بر مفاد روایات مذکور 32
- دوّم: تعارض ذاتی روایات 34
- سوّم: افرادی که رؤیای اذان را دیده اند،چهارده نفر بوده اندنه یک نفر 36
- وجه سوّم: حکم تثویب در اذان در نظر علمای عامّه 38
- وجه چهارم: تثویب از جمله اجتهادات خلیفۀ دوّم 44
- وجه پنجم: آرای فقهای مدرسۀ اهل بیت(علیهم السّلام) دربارۀ تثویب 46
- وجه ششم: چگونگی تشریع اذان ازدیدگاه اهل بیت(علیهم السّلام) 51
- اشاره 55
- قسمت اوّل : 55
- طرح بحث درچند قسمت 55
- قسمت دوّم: 61
- قسمت سوّم: 62
- چکیدۀ بحث 66
«الصلاه خیر من النوم، بدعت بنی امیّه است و در اصل اذان نبوده است و اشکالی ندارد که شخص، هنگامی که می خواهد مردم را بیدار کند، آن را بگوید، ولی نباید آن را جزئی از اذان قرار دهد؛ زیرا ما آن را جزء اذان نمی دانیم».
و در کتاب مذکور از آن امام(علیه السلام) روایت شده است:
اگر کسی می خواهد که مردم را قبل از فجر برای نماز بیدار کند، باید ندا بزند :الصلاه خیر من النوم، الصلاه خیر من النوم... و این را بارها تکرار کند، امّا هنگامی که فجر طلوع کرد، اذان بگوید». (1)
چکیدۀ بحث
با بررسی روایات به این نتیجه رسیدیم که روایاتی را که منابع عامّه ذکر می کنند که برخی دربردارندۀ: الصلاه خیر من النوم است و برخی دربردارندۀ این فقره نیست، از جهت سند مردود هستند. همچنین کیفیّت تشریع اذان به آن صورتی که این روایات بیان می کنند، با اصول معروف برای تشریع احکام، تصادم و با مقام نبوّت، تنافی دارد.
1- (1) - مستدرک الوسائل: 4/ 44، باب 19، ح 2 و 1.