قم از منظر اهل بیت علیهم السلام صفحه 57

در آسمان چهارم گنبدی از لؤلؤ دیدم که چهار ستون و چهار در، مانند استبرق سبز داشت. گفتم: ای جبرئیل، این جایی که بهتر از آن در آسمان چهارم ندیده ام کجاست ؟ گفت: ای دوست من [دوست من محمد صلی الله علیه و آله] این صورت شهری است که به آن «قم» می گویند، بندگان مؤمن خدا در آن جمع شده، منتظر محمد و شفاعت او در قیامت و روز حساب می شوند. بر آنها غم و همّ و حزن و ناراحتی جاری خواهدشد. راوی می گوید: به حضرت علیه السلام عرض کردم: تا چه موقع انتظار فرج داشته باشند؟ امام علیه السلام فرمود: تا زمانی که آب برروی زمین ظاهر گردد.

قم اهل بیت نجبا

34.الکشی عن محمّد بن مسعود و علیّ بن محمّد معاً(1) ، عن الحسین بن عبدالله، عن عبدالله بن محمّد بن علیّ ، عن احمد بن حمزه، عن عمران القمّی، عن حماد الباب(2) قال: کنّا عند ابی عبدالله علیه السلام - و نحن جماعه - اذ دخل علیه عمران بن عبدالله القمّی فساله و برّه و بشه(3) ، فلمّا ان قام قلت لابی عبدالله علیه السلام -: من هذا الّذی بررت(4) هذا البرّ؟ فقال(5): من اهل بیت النّجباء(6) یعنی اهل قم، ما ارادهم جبّارٌ من الجبابره الّا قصمه الله.(7)

کشّی از حماد باب، نقل کرده و می گوید: جماعتی نزد امام صادق علیه السلام

1- (1) فی بحارالانوار: ابن قولویه، عن العیاشی، عن ابیه عن علی بن محمد.
2- (2) فی بحارالانوار: النّاب.
3- (3) فی بحارالانوار فی هامشه: بشه: ای ابتش به بال سرو فرح به و اقبل علیه بطاقه وجه.
4- (4) فی رجال الکشی و بحارالانوار: بررته.
5- (5) فی رجال الکشی و بحارالانوار: فقال هذا.
6- (6) فی رجال الکشی و بحارالانوار: النجباء ما ارادهم.
7- (7) رجال کشی، ص 333؛ بحارالأنوار، ج 47، ص 335، ح 6.