حکمت نامه امام حسین علیه السلام جلد 1 صفحه 314

309 . تاریخ الطبری به نقل از حارث بن کعب والبی،از امام زین العابدین علیه السلام:امام حسین علیه السلام،خطاب به یحیی بن سعید و عبد اللّه بن جعفر هنگامی که او را بر بیرون نرفتن،تشویق کردند فرمود:«من،خوابی دیدم که پیامبر خدا،در آن بود و در آن،فرمانی یافتم که بدان عمل می کنم؛به زیان من یا به سود من باشد».

به ایشان گفتند:چه خوابی بود؟

فرمود:«آن را برای کسی نگفته ام و نخواهم گفت تا خدایم را دیدار کنم».

ج رؤیای امام در راه کربلا

310 . مقتل الحسین علیه السلام،خوارزمی: امام حسین علیه السلام حرکت کرد و ظهر به اتّفاق یارانش در ثعلبیه فرود آمدند.امام علیه السلام سرش را[بر زمین]گذاشت و خوابش بُرد.سپس،گریان بیدار شد.فرزندش علی بن الحسین علیه السلام به ایشان گفت:ای پدر!چرا می گریی؟خدا چشمانت را گریان نکند!

امام علیه السلام به او فرمود:«پسر عزیزم!این،ساعتی است که رؤیا در آن،دروغ نیست.به تو می گویم که من،لحظه ای به خواب رفتم و دیدم که سواری با اسب بر بالای سرم ایستاد و گفت:ای حسین!شما شتاب می ورزید و مرگ هایتان هم شما را به سوی بهشت،سوق می دهد.پس دانستم که مرگمان را به ما خبر دادند».

پسرش(علی بن الحسین علیه السلام)به ایشان گفت:ای پدر!آیا ما بر حق نیستیم؟

فرمود:«چرا،ای پسر عزیزم!سوگند به کسی که بازگشت بندگان به سوی اوست[،چنین است]!».

سپس فرزندش علی به ایشان گفت:در این صورت،از مرگ باکی نداریم.

امام حسین علیه السلام به او فرمود:«پسر عزیزم!خدا تو را جزای خیری دهد که هیچ فرزندی را از جانب پدرش به سان آن،جزا نداده باشد».