حکمت نامه امام حسین علیه السلام جلد 1 صفحه 444

426 . الطبقات الکبری: چون امام حسین علیه السلام شبِ روزی را که در آن شهید شد،به صبح رساند،گفت:«خداوندا!تو تکیه گاه من در هر سختی و امید من در هر گرفتاری هستی.تو مورد اعتماد منی،در هر چه بر من درآید و تویی ولی هر نعمت و صاحب هر نیکی».

ب دعایی که به فرزندش آموخت

427 . الدعوات از امام زین العابدین علیه السلام:پدرم[امام حسین علیه السلام]در روزی که کشته شد و خون ها به جوش آمده بود،مرا در آغوش گرفت و فرمود:«پسر عزیزم!دعایی را که مادرم به من آموخت و او از پیامبر صلی الله علیه و آله و ایشان از جبرئیل علیه السلام فرا گرفته بود،از من به خاطر بسپار که برای نیاز و همّ و غم و پیشامد و امورِ سهمگین و سخت،به کار می آید».

سپس و چنین گفت:«به حقّ "یس" و "قرآن حکیم" و به حقّ "طه" و "قرآن عظیم".ای که بر نیازهای خواهندگان،توانایی و آنچه را در درون هاست،می دانی!ای گشاینده سختی گرفتاران،ای گشایشگرِ اندوه غم زدگان،ای رحمتگر بر پیر سال خورده،ای روزی رسان کودکِ خُرد،ای که به پرده برگرفتن،نیاز ندارد!بر محمّد و خاندان محمّد،درود فرست و برایم این گونه و آن گونه کن».