حکمت نامه امام حسین علیه السلام جلد 2 صفحه 188

فصل دوم:حکمت های جامع نبوی

667 . الخصال به سندش،از امام حسین علیه السلام:پیامبر خدا به امیر مؤمنان علی علیه السلام سفارش کرد و از جمله فرمود:«ای علی!هر کس از امّتم چهل حدیث را برای خدا و سرای آخرت حفظ کند،خداوند،روز قیامت،او را با پیامبران،صدّیقان(مؤمنان راستین)و شهیدان و شایستگان که بهترین همراهان هستند،محشور می کند».

علی علیه السلام گفت:ای پیامبر خدا!به من بگو این احادیث چه هستند؟

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:«این که به خدای یگانه بی انباز،ایمان بیاوری و او را بپرستی و جز او را نپرستی و نماز را با وضویی شاداب و کامل و در وقت خود و بدون تأخیر،به جا آوری که در تأخیر آن و[بیرون وقت خواندن]بدون علّت،خشم خدای عز و جل است.

زکات را بپردازی و ماه رمضان را روزه بگیری و چون ثروتمند و مستطیع بودی،حج بگزاری.پدر و مادرت را نافرمانی نکنی و مال یتیم را به ستم نخوری.ربا نخوری و شراب و هیچ یک از نوشیدنی های مست کننده را ننوشی.زنا و لواط و سخن چینی نکنی و به خدا،سوگندِ دروغ مخوری.دزدی مکنی،گواهی دروغ

برای هیچ کس،نزدیک یا دور،ندهی و حق را از هر کس که آن را آورد،کوچک باشد یا بزرگ،بپذیری.

به ستمکار تکیه مکنی،هر چند دوست و نزدیک باشد.به هوسَت عمل نکنی و به زن عفیفِ خویشتندار،تهمت نزنی.ریا نکنی که کمترین ریا،شرک به خدای عز و جل است.افراد کوتاه و بلند را به زبان عیب،کوتاه و بلند،نخوانی.هیچ یک از آفریدگان خدا را مسخره نکنی.بر بلا و مصیبت،شکیب ورزی و نعمت های الهی را که خداوند به تو داده،سپاس بگزاری.[خود را]از کیفر خدا بر گناهی که کرده ای،ایمن مپنداری.از رحمت خدا،ناامید نشوی و از گناهانت به سوی خدای عز و جل بازگردی که بازگردنده از گناهانش،مانند کسی است که گناهی ندارد.در کنار استغفار،بر گناهانت اصرار نورزی که همچون ریشخند کنندگان خدا و آیات الهی و پیامبرانش می شوی.

این را بدانی که آنچه به تو رسید،حتما و بدون خطا می رسید و آنچه[به ظاهر]خطا نمود،نباید به تو می رسید و با رضایتِ آفریده،نارضاییِ آفریدگار را به دست نیاوری و دنیا را بر آخرت،مقدّم نداری که دنیا فانی و آخرت،باقی است.بر برادرانت از آنچه در توان داری،بخل نورزی و درونت مانند برونت باشد،نه این که ظاهرت،زیبا و باطنت،زشت باشد که اگر چنین کنی،از دوچهرگان خواهی بود.

دروغ نگویی و با دروغ گویان،درنیامیزی و چون سخن حقّی شنیدی،خشم مگیری و خود،خانواده،فرزندان و همسایگانت را به اندازه توانت تربیت کنی.به آنچه می دانی،عمل کنی و با هیچ یک از خلق خدا،جز به حق،معامله نکنی.در برابر نزدیک و دور،نرم باشی،نه زورگو و لجباز.تسبیح و تهلیل و دعا را فراوان گویی و بسیار به یاد مرگ[و وقایع]و پس از آن از قیامت تا بهشت و دوزخ باشی.فراوان قرآن بخوان و به آن عمل کن.

نیکی به مردان و زنان مؤمن و گرامیداشت آنان را غنیمت بدان و بنگر هر چه را برای خود نمی پسندی،با هیچ یک از مؤمنان مکنی.از کار خیر،ملول مشو و

سربارِ هیچ کس مباش و چون به کسی نعمتی بخشیدی،بر او منّت مگذار و دنیا نزد تو،زندانی باشد که از آن به سوی بهشت می روی.

این،چهل حدیث است که هر کس از امّتم بر آن پایداری ورزد و آنها را حفظ کند،به رحمت الهی وارد بهشت می شود و پس از پیامبران و اوصیا،محبوب ترینِ مردم نزد خدای عز و جل است و خدا،او را روز قیامت با پیامبران،صدّیقان،شهیدان و شایستگان که بهترینْ همراهان اند،محشور می کند».