حکمت نامه امام حسین علیه السلام جلد 2 صفحه 226

الف هرثمه بن ابی مسلم

709 . الأمالی،صدوق: هرثمه بن ابی مسلم گفت:در صِفّین،در کنار امام علی علیه السلام جنگیدیم.چون باز گشتیم،در کربلا فرود آمد و نماز صبح را در آنجا خواند.سپس از خاک آنجا برداشت و آن را بویید و فرمود:«شگفت از تو ای خاک که به زودی اقوامی از تو محشور می شوند که بی حساب،وارد بهشت می شوند!».

هرثمه به سوی همسر خویش که از پیروان امام علی علیه السلام بود بازگشت و گفت:آیا از ولیّت ابو الحسن علیه السلام برایت نگویم؟در کربلا فرود آمد و نماز خواند و از خاکش برداشت و گفت:«شگفتا از تو ای خاک که به زودی اقوامی از تو محشور می شوند که بی حساب،وارد بهشت می شوند!».

زن گفت:ای مرد!امیر مؤمنان،جز حق نمی گوید.

هرثمه گفت:چون امام حسین علیه السلام[به عراق]آمد،من با گروهی بودم که عبید اللّه بن زیاد که خدا لعنتش کند آنها را فرستاده بود.چون جا و درخت را دیدم،حدیث را به یاد آوردم.پس بر شترم نشستم و به سوی حسین علیه السلام رفتم و بر او سلام دادم و آنچه را از پدرش در آنجا که او فرود آمده بود،شنیده بودم،به او گفتم.

فرمود:«با ما هستی یا علیه ما؟».

گفتم:نه با تو و نه علیه تو.کودکانی[در خانه]گذاشته ام که بر آنها از عبید اللّه بن زیاد می ترسم.

فرمود:«پس به جایی برو که نه کشته شدن ما را ببینی و نه صدای ما را بشنوی؛چرا که سوگند به آن که جانم در دست اوست،امروز،هیچ کس نیست که فریاد ما را بشنود و به کمک ما نیاید،جز آن که خداوند،او را به رو،به دوزخ می اندازد».