حکمت نامه امام حسین علیه السلام جلد 2 صفحه 230

ج عبید اللّه بن حُرّ جُعفی

712 . الأمالی،صدوق به نقل از عبد اللّه بن منصور،از امام صادق،از امام باقر،از امام زین العابدین علیهم السلام:امام حسین علیه السلام حرکت کرد تا در قُطقُطانه (1)فرود آمد.خیمه برافراشته ای را دید و پرسید:«این خیمه از آنِ کیست؟».

گفته شد:از آنِ عبید اللّه بن حُرّ جُعفی است.

امام حسین علیه السلام به سوی او فرستاد و فرمود:«ای مرد!تو گنهکار و خطاکاری.اگر الآن توبه نکنی و مرا یاری ندهی تا جدّم در پیشگاه خدای تبارک و تعالی شفیع تو باشد،خدا تو را به سبب اعمالت مجازات می کند».

گفت:ای فرزند پیامبر خدا!به خدا سوگند،اگر به یاری ات برخیزم،نخستین کشته در برابرت خواهم بود؛امّا این،اسب من است.آن را برای خود برگیر که به خدا سوگند،تاکنون بر آن،سوار نشده و در طلب چیزی نرفته ام،مگر آن که به آن رسیده ام و هیچ کس در پیِ من نیامده،مگر آن که با آن رَهیده ام.پس برای تو باشد.آن را بگیر.

امام حسین علیه السلام از او روی گردانْد و سپس فرمود:«ما نیازی به تو و اسبت نداریم«و من،گمراهان را به یاری نمی گیرم»؛امّا بگریز که نه برای ما و نه

علیه ما باشی؛چرا که هر کس فریاد ما اهل بیت را بشنود و پاسخ ندهد،خداوند،او را به رو در آتش دوزخ می اندازد».