زندگینامه حضرت آیه الله العظمی آقای حاج سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (دام ظله) صفحه 256

«مسأله 1664» اگر فراموش کند که روزه است و جماع نماید یا او را به جماع مجبور نمایند به طوری که از خود اختیار نداشته باشد، روزه او باطل نمی شود؛ ولی چنانچه در بین جماع به خاطر آورد یا دیگر مجبور نباشد، باید فوراً از حال جماع خارج شود و اگر خارج نشود، روزه او باطل است و چنانچه مثلاً او را تهدید نمایند که در صورت جماع نکردن، ضرر جانی قابل توجه به وی وارد خواهند کرد و به همین جهت ناچار به جماع گردد، اگرچه معصیت نکرده و معذور بوده است، ولی باید روزه آن روز را قضا نماید.

3 - اِستمناء

«مسأله 1665» اگر روزه دار اِستمناء کند، یعنی با خود کاری کند که منی از او بیرون آید، روزه او باطل می شود.

«مسأله 1666» هرگاه روزه دار بداند که اگر در حال روزه بخوابد محتلم می شود، یعنی در خواب منی از او بیرون می آید، اگر موجب حرج و مشقت نباشد، بنابر احتیاط نباید بخوابد.

«مسأله 1667» اگر روزه دار در حال بیرون آمدن منی از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن آن جلوگیری کند.

«مسأله 1668» روزه داری که محتلم شده، می تواند ادرار کند و به دستوری که در مسأله 246 گفته شد اِستبراء

نماید، ولی در صورتی که بداند به واسطه بول یا اِستبراء کردن، منی از مجرای ادرار بیرون می آید، چنانچه غسل نکرده باشد، می تواند استبراء کند و اگر غسل کرده باشد، بنابر احتیاط جایز نیست.

«مسأله 1669» روزه داری که محتلم شده، اگر بداند منی در مجرا مانده و چنانچه پیش از غسل ادرار نکند، بعد از غسل منی از او بیرون می آید، بنابر احتیاط واجب باید پیش از غسل ادرار کند.

«مسأله 1670» اگر به قصد بیرون آمدن منی عملی انجام دهد، چنانچه بداند بیرون آوردن منی باطل کننده روزه است، اگرچه منی هم از او خارج نشود، روزه او باطل می شود.

«مسأله 1671» اگر بی اختیار منی از روزه دار بیرون آید، روزه او باطل نمی شود، ولی اگر عملی انجام دهد که به حسب عادت با آن عمل منی از او خارج می شود و یا احتمال دهد که با آن عمل منی از او خارج شود، روزه اش باطل است، هرچند منی از او خارج نشود.