زندگینامه حضرت آیه الله العظمی آقای حاج سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (دام ظله) صفحه 271

دهم: آن که برای خنک شدن یا بی جهت مضمضه کند (یعنی آب در دهان بگرداند) و آب بی اختیار فرو رود؛ ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد یا برای وضویی که برای نماز واجب می گیرد، مضمضه کند و بی اختیار آب فرو رود، قضا بر او واجب نیست.

«مسأله 1772» اگر غیر از آب چیز دیگری را در دهان ببرد و بی اختیار فرو رود یا آب داخل بینی کند و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.

«مسأله 1773» مضمضه زیاد برای روزه دار مکروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.

«مسأله 1774» اگر انسان بداند که به واسطه مضمضه، بی اختیار یا از روی فراموشی آب وارد گلویش می شود، نباید مضمضه کند.

«مسأله 1775» اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه، نمی تواند افطار کند، ولی اگر شک کند که صبح شده یا نه، پیش از تحقیق نیز می تواند عملی که روزه را باطل می کند انجام دهد، ولی در صورتی که صبح شده باشد، به تفصیلی که در مسأله 1771 گفته شد قضا دارد.

احکام روزه قضا

«مسأله 1776» اگر دیوانه عاقل شود، واجب نیست روزه های هنگامی را که دیوانه بوده قضا نماید.

«مسأله 1777» اگر کافر مسلمان شود، واجب نیست روزه های هنگامی را که کافر بوده قضا نماید؛ ولی اگر مسلمانی

کافر شود و دوباره مسلمان گردد، باید روزه های هنگامی را که در حال کفر بوده، قضا نماید.

«مسأله 1778» روزه در حال مستی صحیح نیست و انسان باید روزه ای را که به واسطه مستی از او فوت شده، قضا نماید، اگرچه چیزی را که به واسطه آن مست شده برای معالجه خورده باشد، بلکه اگر قبل از اذان صبح نیّت روزه کرده و مست شده و در بین روز از مستی خارج شده و تا آن هنگام عمل دیگری که روزه را باطل می کند، انجام نداده باشد، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام کند و بعد آن را قضا نماید و اگر در حال مستی روزه را تمام کند، باید قضای آن را به جا آورد.