تجوید فرقان صفحه 256

و مدوّر گردانیدن، به گردش درآوردن» می باشد.(1)

در اصطلاح قرائت: شیوه «تدویر»؛ «نوع متوسّطی از قرائت است، یعنی از نظر سرعت حالتی بین تحقیق و تحدیر (حَدْر) است».(2)

توضیح: این قرائت مورد توجّه قرّایی است که قائل به توسّط مدّها هستند؛(3) از جمله آنهایی که مدّ منفصل را به توسّط می خوانند و به حدّ اشباع نمی رسانند.(4)

قواعد زمان بَر و کشش دار از قبیل «مدّها، غنّه ها (ادغامی، اخفایی)» در این قرائت عملاً نصف «تحقیق» می شوند.

طریقه و روش

قرائت «تدویر» طریقه انتخابی بیشتر اهل ادا و پیشوایان قرائت از جمله «ابن عامر» و «کسایی» می باشد.(5)

فواید روش «تدویر»

1- در این روش نسبت به دو روش پیشین (تحقیق و ترتیل) قرائت بیشتری در زمان کمتر تلاوت می شود، لذا ثواب بیشتری از نظر قرائت الفاظ وحی عائد قاری می شود.(6)
1- 1. ر.ک : فرهنگ های دهخدا، جامع عربی به فارسی (سیاح)، لاروس، القاموس العصری (ترجمه طباطبایی)؛ ذیل واژه «تدویر».
2- 2. النشر فی القراءات العشر، ج 1، ص 207؛ الاتقان، ج 1، ص 325.
3- 3. تجوید جامع، ص 138.
4- 4. النشر، 1/207، الاتقان، 1/325.
5- 5. همان.
6- 6. ر.ک : انعام/ 160. «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرَ اَمْثالِها»