تجوید فرقان صفحه 370

صفحه 370

موضع «لب ها»(شفتان / شَفَتَیْن: دولب)

اشاره

در این موضع دو مخرج با چهار حرف وجود دارد؛ یعنی مخرج پانزدهم (ف) و مخرج شانزدهم (و - ب - م).

مخرج پانزدهم: مخرج «ف»

اشاره

در خصوص حرف مذکور، از تماس قسمت میانی لب پایین (تری لب پایین)(1) با دندان های ثنایای بالا (و نیز تا حدودی دندان های رباعیات) بدون ارتعاش تارهای صوتی، هوای بازدم با اندک فشاری شبیه «فُوت» از محل این تماس خارج می شود در نتیجه حرف «ف» ادا می شود؛ امّا اگر تارهای صوتی در حالت مذکور مرتعش شود حرف «واو» فارسی تولید می شود که در تلفظ عربی کاربرد ندارد.

این حرف چون با دخالت لب (شفه) ادا می شود، لذا به حرف شفوی یا شفهی (هر دو به یک معنا) موسوم شده است.

تلفّظ «ف» = تماس قسمت میانی لب پایین با دندان های ثنایای بالا + خروج هوای


1- 1. گرچه «ف» از قسمت خشکی و بیرونی لب پایین نیز تولید می شود لکن حالت طبیعی آن نیست.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه