تجوید فرقان صفحه 431

دو حرف ادغام پذیر:

یعنی شرایط ادغام را دارند و این خود از جهاتی قابل بحث و تقسیم است که عبارتند از:

الف _ تقسیم ادغام از جهت علامت مُدْغَم.

ب _ تقسیم ادغام از جهت تلفّظ مُدْغَم.

ج _ نکات و استثنائات اِدغام.

الف _ تقسیم ادغام از جهت علامت مُدْغَم.

اشاره

الف _ تقسیم ادغام از جهت علامت مُدغَم

در ادغام گاهی مُدغَم خود ساکن بوده و آماده ادغام شدن است (= ادغام صغیر)؛ و گاهی مُدغَم متحرّک است؛ ولی جایز است به این که آن را ساکن نموده تا ادغام صورت پذیرد (= ادغام کبیر)؛

بنابراین ادغام از جهت مذکور به «ادغام صغیر» و «ادغام کبیر» تقسیم می شود.

«ادغام صغیر»

ادغامی است که مُدْغَم در آن ساکن بوده، در نتیجه فقط یک عمل انجام می پذیرد و آن هم عملِ ادغام است. مانند: قُلْ لَکُم î قُلَّکُم