تجوید فرقان صفحه 436

ب _ تقسیم ادغام از جهت تلفّظِ مُدغَم

اشاره

در خصوص نحوه تلفّظ حرف مُدغَم در مُدغَمٌ فیه، دو نوع ادغام ایجاد می شود که عبارتند از: ادغام تامّ، ادغام ناقص.

«ادغامِ تامّ»

ادغامی است که در آن حرف مُدغَم کاملاً تبدیل به مُدغَمٌ فیه شده و در آن خوانده می شود، به طوری که هیچ صفتی از مُدغَم در تلفّظ به گوش نمی رسد (اصل در ادغام همین است).

موارد ادغام تامّ

1- (نْ + ل)؛ مانند: مِنْ لَّدُنْهُî مِلَّدُنْهُ؛
2- (نْ + ر)؛ مانند: مِنْ رَبِّکُمî مِرَّبِّکُم؛
3- (نْ + م)؛ مانند: مِنْ مارِج î مِمّارج؛
4- (نْ + ن)؛ مانند: مِنْ نُورٍ î مِنُّورٍ؛
5- (تْ + ط)؛ مانند: هَمَّتْ طائِفهٌ î هَمَّطّائِفَه؛
6- (دْ + ت)؛ مانند: وَجَدْتَ î وَجَتَّ؛
7- (تْ + د)؛ مانند: اَثقَلَتْ دَعَوَا اللّه î اَثقَلدَّعَوَااللّه؛
8- (ذْ + ظ)؛ مانند: اِذْ ظَلَمُوا î اِظَّلَمُوا؛
9- (ثْ + ذ)؛ مانند: یَلْهَثْ ذلِکَ î یَلهَذّلِکَ.

«ادغام ناقص»

ادغامی است که در آن مُدغَم به طور کامل در مُدغَمٌ فیه قرار نگیرد، بلکه صفتی از آن در تلفّظ به گوش می رسد (معمولاً مُدغَم اگر از مُدغَمٌ فیه قویتر باشد، کاملاً در