تجوید فرقان صفحه 441

* تنوین ها نزد همزه وصل (ا) به جهت رفع التقای ساکنین، نونِ مکسور (نِ) خوانده می شوند؛ مانند:

- لَهوا انْفَضُّوا (خوانده می شود) î لَهْوَ نِنْفَضُّوا

- یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ (خوانده می شود) î یَوْمَئِذِ نِلْحَقُّ

- خَیْرٌ اهبِطُوا (خوانده می شود) î خَیْرُ نِهْبِطُوا

احکام نون ساکنه و تنوین

اشاره

نون ساکنه و تنوین هرگاه به یکی از حروف الفبا (28 حرف) برسند (بدون فاصله پیش از آن حروف قرار گیرند)؛ یکی از چهار حکم زیر را پیدا می کنند:

1- اِظهار؛ نزد حروف «حلقی» (ء ه، ع ح، غ خ)
2- اِدغام؛ نزد حروف «یرملون» (ی، ر، م، ل، و، ن)
3- اِقلاب؛ (قلب به میم)؛ نزد حرف «باء» (ب)
4- اِخفاء؛ نزد مابقی حروف (15 حرف باقیمانده)

نکته: با عمل نمودن به قاعده مختصر و مفید ارائه شده زیر، به طور طبیعی، جایی که اقتضای ادغام است، ادغام صورت می گیرد و نیز مواردی که اقتضای اخفا (غنوّی یا شفوی) را دارد، اخفا می شود.

این قاعده پرکاربرد، عبارتند از:

«نون ساکنه و تنوین در نزد 20 حرف (غیر از حروف حلقی «ه ، ء، ع، ح، غ، خ»؛ «را» و «لام»)، به صورت کشیده در حرف بعدی خوانده می شود».(1)

1- 1. پژوهشی پیرامون تاریخ علم تجوید؛ ص 38. (از نظریّات سیّد مهدی سیف، مؤلّف قرآن درسی مقطع متوسطه).