تجوید فرقان صفحه 508

بخش بر تو نازل کردیم تا آن را بر مردم بخوانی....

اگر دو طرف عبارت به وصل خوانده شود، ممکن است مستلزم این معنا شود که کلمه «قُرانا» هم به علّت عطف به «مبشّرا» و «نذیرا»، منصوب به ادات استثنا است، در حالی که نصب «قُرانا» به دلیل مفعول بودن آن برای فعل بعدش، یعنی «فَرَقْناهُ» و از باب «اِشتغال»(1) می باشد.

موارد دیگر: «هَمَّتْ بِهِ» (یوسف/ 24)؛ «مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ» (دخان/14)؛ «اَوْلیاءَ» (هود/20)؛ «امَنُوا» (بقره/ 212)؛ «عَلی بَعضٍ» (بقره/ 253)؛ «ثالِثُ ثَلاثَهٍ»(مائده/ 73)؛ «وَلَدا» (بقره/ 116)؛...

وقف بیانِ حسن

«لِتُؤْمِنُوا بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُکْرَهً وَأَصِیلا»(2).

ترجمه: تا به خدا و فرستاده اش ایمان آورید و او را یاری کنید و بزرگش دارید و خدا را صبح و شام به پاکی بستایید.

فعل «تُؤْمِنُوا» منصوب به «اَنِ» مقدَّر است، و سه فعلِ «تُعَزِّرُوهُ»، «تُوَقِّروهُ» و «تُسَبِّحُوهُ» عطفِ به آن است؛ بنابراین بین این چهار فعل، رابطه لفظی وجود دارد، و رابطه معنوی بین آن ها نیز واضح است؛ لذا وقف بر هر یک از آن ها وقف حسن است(3).

1- 1. باب «اشتغال» مبحث مفصّلی است در علم نحو؛ لکن در این جا اجمالاً «مقدّم شدن یک اسم و مؤخّر شدن عامل از آن» مدّنظر است. ر.ک : کتب نحوی؛ از جمله «موسوعه النّحو و الصّرف و الاعراب» ، ذیل «اشتغال».
2- 2. الفتح / 9.
3- 3. سخاوی وقف بر «تُوَقِّرُوهُ» را «کافی» شمرده است. (ر.ک : جمال القُرّاء و کمال الإقراء، 2 / 567)