تجوید فرقان صفحه 516

مثال: «وَ ارْحَمْنا اَنْتَ * مَوْلینا فَانْصُرْنا»(1)؛ «ءَأَنْذَرْتَهُمْ اَمْ لَمْ تُنذِرْ * هُمْ لایُؤْمِنُونَ»(2)

وقف در این مواضع موهم این است که، کلمه «مَوْلینا» و «هُمْ» هر دو مبتدا باشند؛ ولی هنگام اتّصال «مَوْلینا» خبر، «هُمْ» مفعول به است.

«عَیْنا فیها تُسَمّی * سَلْسَبیلاً»(3)

وقف در این موضع موهم این است که کلمه «سَلْسَبیلاً» مرکّب از فعلِ امرِ «سَلْ» و «سَبیلاً» باشد، یعنی «راه را بپرس»؛ ولی هنگام اتّصال، کلمه «سَلْسَبیلاً» بسیط و مفعول به دومِ فعل «تُسَمی» است(4).

حکم (و توضیح): در این باره گفته اند، لزومی ندارد بر این نوع وقفها عمل شود، بلکه سزاوار است، معنی کامل تر در نظر گرفته شود و هر جا وقف بهتر است، مراعات شود.

ابن جزری، پس از بیان وقف مذکور در قالب مثال های متعدّد از آیات قرآن کریم، می گوید: تمام «این ها تکلّف و زحمت بی مورد و جابه جا کردن سخن از مواضع خود می باشد؛ بیشتر آن ها به وسیله سیاق و قرینه قابل تشخیص است»(5).

- وقف مُنزَل (جبرئیل)

- وقف مُنزَل (جبرئیل)

وقف مُنزَل؛ آن جاهایی از قرآن است که حضرت جبرئیل علیه السلام هنگام تلقین آیات به

1- 1. بقره/ 286.
2- 2. همان/ 6.
3- 3. انسان/ 18.
4- 4. النشر، 1 / 231 و 232؛ الاتقان، 1 / 229؛ پژوهشی در قرآن و فنون قرائت، ص 142 و 143.
5- 5. همان.