داستانهائی از زندگی علماء صفحه 84

آیه اللّه اقا شیخ جواد انصاری همدانی ( ره ) می فرمودند :

روزی وارد درِ مسجد شدم . دیدم پیرمردی عامی و عادّی مشغول خواندن نماز است و دو صف از ملائکه ، در پشت سر او صف بسته و به او اقتدا نموده اند و این پیرمرد ، خود ابداً از این صفوف فرشتگان اطّلاعی نداشت .

من می دانستم که این پیرمرد برای نماز خود اذان و اقامه گفته است ؛ چون در روایت داریم : کسی که در نمازهای واجب یومیّه خود ، اذان و اقامه هر نمازی را بگوید دو وصف از ملائکه و اگر یکی از آنها را بگوید یک صف از ملائکه به او اقتدا می کنند که در ازای آن فیمابین مشرق و مغرب عالم است .

آری ! این از آثار ملکوتی اذان و اقامه است . اگر چه اذان گویان و اقامه گویان خود مطّلع نباشند . ( 75 )

عقاب عرصه فقاهت

حجه الاسلام و المسلمین حاج آقا سیّد رضا برقعی ( ره ) گوید :

وقتی من درس کفایه را در سطح خواندم دنبال این بودم که در درس خارج یکی از علما و اساتید شرکت کنم . برخی استادان کهن را معرّفی می کردند . برخی هم جوانترها را .

وقتی با حاج آقا مجتبی تهرانی که یکی از دوستان و هم دوره هایم بود و با حاج آقا مصطفی خمینی ( ره ) هم مباحثه بود و من نیز یکی از دروس را نزد او می خواندم مشورت کردم ایشان گفت : حتماً به درس حاج آقا مصطفی برو !

ایشان در مورد آقا مصطفی می گفت : ( او

مثل عقاب می پرد ) و دستشان را به علامت پرواز تکان می داد و می گفت : او از پدرش اوجش بیشتر است ! ( 76 )