فقهای نامدار شیعه صفحه 25

که او را با ثقه بودن و جلالت قدر می ستاید .

سپس سخن نوه شهید ثانی ، شیخ محمد بن حسن بن الشهید الثانی در اعتراض به توصیف علامه را بازگو می نماید ، جایی که می گوید : «سخن علامه نمی تواند خالی ازغرابت و تعجب باشد ، چون نجاشی و شیخ در حق او گفته اند که او قائل به قیاس بود واین دو گفتار نشانه آن است که اختلالی در امر او وجود داشته است ، چون اصحاب ماعقیده دارند که ترک عمل به قیاس از ضروریات است . و اعتقاد به آن مضر عقیده وموجب خروج از عدالت می باشد ، پس چگونه او می تواند«ثقه بوده باشد ؟ »مرحوم آیه الله خویی پس از نقل سخن او اظهار می دارد : «مثل اینکه او دراعتراض به سخن علامه حلی ، قول خود نجاشی را ندیده است و در عین اینکه مساله اعتقاد به قیاس را در حق او بازگو می کند ، در عین حال او را با ثقه و جلیل القدر بودن توصیف می کند ، حقیقت امر آن است که عدم جواز عمل به قیاس ، هر چند ازضروریات مذهب شیعه است ، ولی از کجا معلوم که شیخ عالم به این امر بوده است ، پس عمل او به قیاس بر حسب اجتهاد خود بوده است و او در این باره معذور است . واگر تنزل نمودیم و گفتیم عمل او به قیاس موجب فسق است(و با جزم این سخن رانمی گویم)باز این امر منافاتی با وثاقت او نمی تواند داشته باشد . » (5)

تالیفات او

او در عمر پر برکت خویش ، تالیفات متعددی را به رشته تحریر درآورده است که تعداد آنها را

تا پنجاه جلد نگاشته اند که بیشتر آنها در فقه ، اصول ، کلام و علوم ادبی است که اسامی برخی از آنها به این ترتیب آمده است :

1-احکام الارش

2-احکام الصلوه

3-احکام الطلاق

4-المختصر الاحمدی للفقه المحمدی

5-الارتیاع فی تحریم الفقاع