فقهای نامدار شیعه صفحه 69

ملا عبد الله افندی اصفهانی در مورد او گوید :

«فقیه نامور ، عالم بزرگوار ، اصولی جلیل القدر ، معروف به ابن زهره صاحب کتاب الغنیه که مشتمل بر اصول فقه و فروع آن بوده ، از فقهای جلیل القدر و از بزرگان طایفه امامیه می باشد . او معاصر ابن شهر آشوب و از شاگردان او می باشد . » (2)

سخن علامه مجلسی در بحار

«کتاب الغنیه ، نویسنده آن ابن زهره بی نیاز از توصیف می باشد . او از فقهای بزرگوار و جلیل القدری است . کتابهای او از نهایت اشتهار برخوردار می باشند . به ویژه کتاب نامبرده فوق . . . » (3)

گفتار مرحوم مدرس

صاحب ریحانه الادب در حق او می نویسد :

«ابن زهره ، کنیه اش ابو المکارم ، ملقب به عز الدین ، معروف به ابن زهره و یا سیدبن زهره ، عالم فاضل و جلیل القدر از اجلای علمای امامیه و از اکابر متکلمین و فقهای شیعه می باشد و نسب او با شش واسطه به جناب اسحق فرزند امام جعفر صادق(ع)موصول می شود . این خاندان آل زهره به همین جهت به اسحاقیون نیز موصوف هستند و فقط ابن زهره در صورت نبودن قرینه تنها بدو منصرف می گردد .

او با یک واسطه از ابو علی پسر شیخ طوسی روایت می کند . معین الدین مصری ، ابن ادریس ، شاذان بن جبرئیل قمی ، و محمد بن جعفر مشهدی صاحب مزار معروف و بعضی دیگر از او روایت می کنند . از تالیفات او : اباحه المتعه-غنیه النزوع الی علمی الاصول و الفروع-قبس الانوار فی نصره العتره الاطهار-النکت(در نحو)می باشد . اودر سال 585 هجری در 74 سالگی در حلب وفات یافت و در دامنه کوه جوشن نزدمشهد السقط محسن بن حسین بن علی(ع) مدفون گردید . در نخبه المقال گفته است و ابن علی بن زهره الاجل ذوغنیه ، عنه ابن ادریس نقل . » (4)

خاندان زهره

پیش از طلوع ابو المکارم ، این دودمان اصیل را در اثر وجود نام اسحاق در تبارآنان ، «اسحاقیین می گفتند ، ولی بعدها ابو المکارم و پدرش علی و سایر دانشمندان خاندانش را به نام زهره جد آنها و همه را«بنی زهره نامیدند . از روزی که این دودمان عظیم الشان در حلب توطن اختیار کردند ، همواره اشعه علم و فضل و دیانت و تقوای آنان به مردم شیعه حلب ، و سایر