فروغی از کوثر: زندگینامه حضرت فاطمه معصومه(علیها السلام) صفحه 64

نزول رحمت الهی

بار دیگر شبانگاهان دست فیّاض الهی از آستین کریمه اهل بیت به در آمد و چراغی به روشنی خورشید ولایت فراروی عاشقان دلسوخته برافروخت : سخن از گذشته های دور نمی باشد بلکه حقیقتی است محقّق در جمعه شب 23/2/73 آری بار دیگر در آن شب شاهد گشوده شدن خزائن غیب گشتیم و نزول رحمت الهی : « آن که مورد عنایت قرار گرفت مسافری بود از راه دور ، دختری چهارده ساله از اهالی « شوط » ماکو ، از شهرهای آذربایجان که خود با ما چنین سخن می گوید : رقیه امان

الله پور هستم از اهالی « شوط » ماکو ، چهار ماه پیش بر اثر یک نوع سرماخوردگی از هر دو پا فلج شدم ; خانواده ام مرا به بیمارستانهای مختلف در شهرهای ماکو ، خوی و تبریز بردند ، ولی همه پزشکان پس از عکسبرداری و انجام آزمایش مکرّر ، از درمانم عاجز شدند و من دیگر نمی توانستم پاهایم را حرکت دهم تا این که چهارشنبه شب ( 21/2/73 ) در عالم رؤیا دیدم که خانمی سفیدپوش سوار بر اسبی سفید به طرف من آمدند و فرمودند : « چرا از همان ابتدای بیماری پیش من نیامدی تا شفایت دهم ؟ » با اضطراب از خواب پریدم و جریان خواب را با عمو و عمّه ام در میان گذاشتم و آنها نیز بلافاصله مقدّمات سفر به قم را فراهم آوردند

لذا روز جمعه ( 23/2/73 ) ساعت 30/7 دقیقه بعد از ظهر به حرم مطهّر مشرّف شدیم . پس از نماز ، مشغول خواندن زیارتنامه شدم که ناگهان صدای همان خانمی که در خواب دیده بودم به گوشم رسید که فرمود : « بلند شو ، راه برو ، که شفایت دادم » . من ابتدا توجهی نکردم و باز مجدّداً همان صدا با همان الفاظ تکرار شد ; این بار به خود حرکتی دادم و مشاهده کردم که قادر به حرکت می باشم و مورد لطف آن بی بی دو عالم قرار گرفته ام » .(1)