خورشید شرق صفحه 14

عالیه ایشان شرکت داشته ام در این مدّت یک عمل مکروه از ایشان ندیدم بلکه اگر شبهه مراء (خودنمایی) و جدالی، شبهه غیبت و دروغی و... پیش می آمد حالت نگرانی به خوبی از ایشان نمایان می شد».(28)

امام، جامع انواع تقوا بود و بهترین الگو در تقوای سیاسی، تقوای اقتصادی، تقوای اجتماعی، تقوای اخلاقی، تقوای در گفتار و تقوای در رفتار بود. او شخصیتی بود که تمام بایدها را در دیار وجود خود جاری ساخته بود و هر نبایدی را از صفحه جان خود شسته بود. تقوای شگرف امام از او وجودی بی نظیر ساخته بود. اگر چه امام معصوم نبود اما تا مرز عصمت پرواز کرده بود و ممنوعیت گناه را در سرزمین زیبای جانش حاکمیت بخشیده بود. از همین روست که باید گفت: سیمای امام خمینی سیمای ملکوتی انسان کامل بود که به ندرت دستگاه آفرینش به آن لباس وجودی می پوشاند و البته چنین کسی است که به حدّ اعلای حیات طیبه دست می یابد. چرا که حیات طیبه در گرو تقوای الهی در فکر و عمل و آشکار و نهان است که امام خمینی به قلّه رفیع آن راه یافته بود و از هوای پاک و دامنه های سرسبزش استشمام می کرد.

2 - جاذبه معنوی

امام عقاب بلند پرواز آسمان عرفان بود که به قلّه های کمال راه یافته بود. چنین کسانی حجاب های ظلمانی را پاره کرده و چه بسا از حجاب های نوری نیز گذر کرده و شاهد جمال مالک مقتدر شده اند. این بخش از زیارت شعبانیه بارها از زبان مبارک امام شنیده می شد:

«اِلهی هَبْ لی کَمالَ الْاِنْقِطاعِ اِلَیکَ وَاَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیکَ حَتّی تَخْرِقَ اَبْصُارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلی

مَعْدِنِ الْعَظَمهِ وَ تَصیرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَهً بِعِزِّ قُدْسِکَ»؛

خدایا انقطاع کامل بسوی خودت را به من عطا فرما و چشمان قلبهای ما را به نوری که با آن تو را مشاهده کنند روشن گردان تا پرده های نوری را بدرند و به معدن عظمت الهی رسند و جانهای ما به قدس عزّتت پیوند گیرند.

توجّه امام به زیارت شعبانیه به ویژه این بخش از آن بیانگر اُنس و اُلفت آن وجود ملکوتی به معارف بلند عرفانی آن و بریدگی از همه چیز و همه کس و پیوند مبارکش با معدن عظمت الهی بود. امام آن پرنده قدسی بود که در بارگاه امن قلّه کمال، آشیانه گرفته بود و در مقام ذکر الهی به بارگاه اطمینان قلب بار یافته بود و برای همین بود که جز برای خدا نمی گفت و جز برای او عمل نمی کرد و ردّ و قبول و حبّ و بغض او همسوی با حبّ و بغض الهی بود چرا که تربیت یافتگان محضر ربوبی جز این نمی توانند باشند.

امام که در پرتو مبارزات با نفس و انوار الهی به کمال رسیده بود از جذابیت معنوی خاصّی برخوردار بود که برخی انسان ها که از بعضی حجابها رهیده بودند آن را درک می کردند.

دیدن روی تو را دیده جان بین باید