خورشید شرق صفحه 2

امام خمینی آن نسیم بهاری بود که در تاریخ وزید. همزمان با طلوع خورشید زهراعلیها السلام فرزندش روح اللَّه در سرزمین خمین درخشید و یک بار دیگر در بیستم جمادی الثانی 1320، جهان نور باران شد. این مولود از تبار قهرمان توحید، ابراهیم خلیل و از سلاله پاک محمّد وآل محمّد بود که بارها جهان را به لرزه درآورد، بت های جدید را شکست و ندای توحید را در قلب های مشرکین غرب و قارّه ها و خانه های کفر و شرک طنین انداز کرد.

پدرش سید مصطفی از رجال علمی و مجتهدان روزگار خود بود که در عهد میرزای شیرازی پس از نیل به درجه اجتهاد راهی خمین گردید تا هادی مردم آن دیار گردد. او مردی حماسی، مردمی و توحیدی بود و در برابر ظلم و ستم طاغوتیان زمان خود ایستاد تا این که در راه خمین به اراک بدست خان ها و عمّال حکومت، فرشته شهادت را در آغوش گرفت و روح اللَّه قبل از پنج ماهگی در شمار خانواده شهید

قرار گرفت.

او پس از شهادت پدر تا سن 15 سالگی تحت سرپرستی مادر شجاع و با تقوایش «هاجر» و عمه با ایمان و پرهیزکارش «صاحبه خانم» بود و آنگاه این دو عزیز را نیز از دست داد.

روح اللَّه در نوجوانی از یک روحیه حماسی برخوردار بود و در فعّالیت های جهادی شرکت می کرد. دفتر شعری که از دوران نوجوانی او برجای مانده است نشانه رشد سیاسی و آگاهی اش از جامعه است. اشعار این دفتر سروده های شعرای مشهور آن زمان است که درباره مسائل سیاسی و مبارزاتی است. او این دفتر شعر را در سنین 9 تا 10 سالگی بازنویسی کرده است.

او دروس حوزوی را از کودکی آغاز کرد و بخشی از این علوم را نزد برادرش آیت اللَّه پسندیده و اساتید دیگر فرا گرفت و در سال 1297 ه.ش در هفده سالگی برای ادامه تحصیل به اراک رفت تا از محضر آیت اللَّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی - مؤسس حوزه علمیه قم - بهره گیرد. امّا او پس از مدّتی کوتاه به قم مهاجرت کرد و امام نیز در سال 1301 هجری شمسی به دنبال او رهسپار حوزه قم گردید و با توجّه به نبوغ و استعداد سرشاری که داشت تحصیلات خود را کامل کرد و از همه علوم حوزوی، مانند ادبیات، منطق، فقه، اصول، فلسفه، کلام، عرفان، ریاضیات، نجوم و اخلاق بهره مند گردید.

استاد عرفان امام آیت اللَّه آقا میرزا محمّد علی شاه آبادی و استاد خارج فقه و اصول وی آیت اللَّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی رضوان اللَّه علیهما بودند.

امام که از نوجوانی دارای نبوغ و جامعیت بود، به سرعت مراحل علمی

را طی کرد و در سن حدود 35 سالگی به اجتهاد رسید و در زمره مجتهدین و نوابغ علمی قرار گرفت.

او در 27 سالگی به تدریس فلسفه پرداخت و پس از چند سال تدریسِ دروس سطح حوزه بر کرسی درس خارج فقه و اصول نشست و در کنار آن، درس اخلاق خود را نیز محفل پرورش روح تشنگان وادی اخلاق نمود. حضور او در قم بسان ستاره ای در آسمان علم و عرفان می درخشید و به عنوان استادی توانمند و جامع، تجلّی می کرد و از همین رهگذر بود که شاگردانی گرانقدر چون شهید آیت اللَّه مطهری و شهید آیت اللَّه دکتر بهشتی از محضر درسش طلوع کردند.