خورشید شرق صفحه 39

21 - خوداتکایی

امام کارهای خود را به دیگری واگذار نمی کرد و خود به امور شخصی می پرداخت مثلاً اگر تشنه می شد، خود برمی خاست و آب

می آشامید.

یکی از نزدیکان امام گوید:

«امام مقید بود تا آنجا که امکان دارد کار خود را بر دیگری تحمیل نکند، کار خودش را خود انجام دهد. در نجف گاهی که امام روی پشت بام متوجّه می شد که چراغ آشپزخانه یا دستشویی روشن مانده است، به خانم و دیگران که در پشت بام بودند دستور نمی داد که چراغ را خاموش کنند. خود راه می افتاد و سه طبقه را در تاریکی پایین می آمد، چراغ را خاموش می کرد و باز می گشت. گاهی قلم و یا کاغذ می خواست که در اتاق طبقه دومّ منزل بود، به کسی دستور نمی داد که برای او کاغذ و قلم بیاورند. خودش بر می خاست از پلّه ها بالا می رفت و یک ورق کاغذ و یا قلم بر می داشت و باز می گشت».(96)

22 - عطوفت

امام خمینی بسیار مهربان بود. با همه مردم با مهربانی و صمیمیت رفتار می کرد، مردم را دوست می داشت و به مسئولین توصیه می کرد با آنها خوشرفتاری کنند.

یکی از اعضای دفتر امام خمینی گوید:

«واقعاً امام برای مردم می سوزند و مانند یک پدر مهربان همیشه برای فرزندان پاک خود سعادت آرزو می کنند. امام بارها در کنار تلویزیون که صحنه های دلخراش فقر و محرومیت نشان داده می شود گریه کرده اند. امام دائماً به اعضای دفتر اخطار می کنند که مبادا با مردم بدرفتاری شود و شما حقّ ندارید جلوی مردم را بگیرید».(97)

23 - غیرت