خورشید شرق صفحه 40

امام خمینی مردی غیور و غیرت پرور بود و به بالاترین شکل از خانواده خود پاسداری می کرد. او در اوج حیا و فتوت بود و این حیای عظیم، او را در دریای غیرت فرو برده بود.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «غیرت به اندازه جوانمردی است».(98)

و در حدیث دیگری فرمود: «غیرت مرد به اندازه حیای اوست».(99)

امام که در هاله ای از غیرت قرار گرفته بود کم ترین تسامح در حجاب دینی را نمی پذیرفت و فرزندان خود را از سنین پایین با حجاب شرعی همراه می کرد و تمام دختران خود را با هاله ای از حیا، عفاف و پوشیدگی تربیت کرد.

دختر امام خانم فریده مصطفوی گوید: «امام مقید بودند که ما از بچه گی حجاب شرعی مان را حفظ کنیم».(100)

دختر امام گوید: «امام همیشه مقید بودند ما از مغازه چیزی نخریم. با این که ما بچه بودیم. می گفتند: چیزی می خواهید، بگویید این کارگر بخرد».

«من یک دختر یازده ساله بودم، رفته بودم زیر گذر، کاغذ بخرم. همان طور که تند می آمدم و صورتم را خیلی خوب نگرفته بودم، دیدم آقا دارند می آیند و مرا دیدند. چون هم صورتم تقریباً

باز بود و هم تند می آمدم و با ایشان روبرو شدم. به قدری ترسیدم که دو روز در منزل پنهان شدم؛ یعنی سرسفره حاضر نمی شدم. یک جوری بهانه می کردم و می رفتم با کارگر (خدمتکار) خانه ناهار می خوردم و شب ها خودم را به خواب می زدم و نمی رفتم سرِ سفره. ایشان هم نمی گفتند چرا فریده سرِ سفره نمی آید. در صورتی که اگر یکی از بچّه ها یک روز سر سفره نبود مقید بودند بپرسند: چطور نیست؟ چرا سر سفره نیست؟ اگر خانه بودیم باید سرسفره حاضر می شدیم و اگر هم خانه نبودیم می پرسیدند چرا نیستیم؟ چون ما اصلاً حقّ نداشتیم بدون خانم (مادر) جایی برویم، ولی ایشان می دانستند من برای چه خودم را نشان نمی دهم. به همین دلیل اصلاً هم به روی خودشان نیاوردند. برای اینکه قبح قضیه از بین نرود و این وحشت برای ما باقی بماند».(101)

شاید کسانی که به اهمیت و نقش کلیدی حجاب دینی پی نبرده اند به راحتی از کنار این مسائل گذر کنند امّا امام که هستی و ارزش زن را در عفاف او می دانست و پوشیدگی زن از چشم نامحرم را از جلوه های عفاف تلقی می کرد با اهمیتی جدّی به پوشش شرعی فرزندان خود می نگریست و ضامن اجرای آن در خانواده بود.

24 - انتقاد