خورشید شرق صفحه 66

هم او گوید: روزی رئیس نوفل لوشاتو عکسی از امام را که در حال قنوت بودند آورد که بدهیم ایشان امضا کنند. امام عکس را گرفتند و امضاء کردند. وقتی به امضاء توجّه کردم، دیدم مثل سایر امضاهای ایشان نیست و کلمه ای از اسمشان جا افتاده است.

عرض کردم: مثل این که امضای شما مثل سایر امضاها نیست.

فرمودند: «چون مسیحی هستند و رعایت وضو را نمی کنند اسم «روح اللَّه» را ننوشتم مبادا دستشان مسح کند.»

این همه دقت برای این که مبادا یک گناهی انجام شود که ایشان هم مثلاً در بی احتیاطی شریک باشند.(180)

این در حالی بود که اگر نام خود را می نوشتند با توجّه به این که روح اللَّه نام حضرت مسیح علیه السلام هم بود، مسیحیان استقبال بیشتری می کردند.

رعایت دیگران

هم او گوید: مسأله دیگری که هیچ وقت امام فراموش نمی کردند، رعایت حال اطرافیان بود. بیادم هست، یک شب عدّه ای میهمان از ایران برای زیارت امام به فرانسه آمده بودند. مکانی کوچک پشت درب اتاق امام بود که من همیشه آنجا می خوابیدم. آن شب چون جا برای خواب کم بود من به احترام میهمانان آنجا را به آنها واگذار کردم. به همین دلیل کیسه خوابم را برداشتم و آن شب را در آشپزخانه خوابیدم.

امام که موضوع را فهمیده بودند فرمودند: چون شما در آشپزخانه خوابیده بودید و امکان داشت سرما بخورید، شب خوابم نبرد.(181)

توجّه به زیر دستان

بانویی که به مدّت چهار ماه در منزل امام در نوفل لوشاتو خدمت کرده است می گوید: یادم هست روزی خانواده امام منزل یکی از دوستان میهمان بودند. فرمودند که شهید آیت اللَّه مطهری و شهید محراب آیت اللَّه صدوقی ناهار را با امام باشند. همان غذای معمولی را که شامل مقداری آبگوشت بود در سه ظرف کشیدم و خدمتشان بردم و فکر کردم خودم می روم ساختمان دیگر و طبق معمول، نان و تخم مرغ یا نان و پنیر و گوجه فرنگی که مرسوم بود و همه می خوردند، می خورم.