خورشید شرق صفحه 86

امام می دانست که اگر خدا یک لحظه انسان را به خود واگذارد چگونه از حقایقی که ده ها سال بر آن تأکید می کرد 180 درجه فاصله می گیرد و در آن وادی هلاک می شود که هیچ گاه فکر آن

را نمی کرد. از این رو با اعلا درجه توکل بر خدا در تمام صحنه ها وارد شد و دیدیم که چه قله هایی را فتح کرد و همواره می فرمود: «دستی از غیب این انقلاب را پیش می برد» و البتّه معلوم است که بدون توکل، دستی از غیب کسی را یاری نخواهد کرد.

13 - صراحت

امام از ابتدای عمر خود صریح بود و حتّی با بستگان درجه اوّل و نزدیکترین یاران خود و مقامات مملکتی به ویژه شاه و عُمّالش سخنان خود را با صراحت بیان می کرد. البتّه این ویژگی برای رهبری جهان اسلام یک ضرورت است. یکی از نمونه های صراحت امام برخورد با رئیس ساواک است که هیچ کسی یارای کم ترین مقابله با او را نداشت. یکی از یاران امام گوید:

بعد از آزادی امام از تهران به قم، روزنامه اطلاعات نوشته بود که روحانیت با دولت سازش کرد. امام وقتی که متوجّه موضوع شدند تصمیم گرفتند که فردای آن روز این خبر دروغ را تکذیب کنند. دولت طاغوت هم پی برده بود که این صحبت برای آنها گران تمام می شود. به همین خاطر یک نفر از رؤسای سازمان امنیت به نام مولوی را به قم فرستادند تا با امام صحبت کند و ایشان را متقاعد نماید که از صحبت درباره این خبر بپرهیزند. بعد از این که به حضور امام رسید، شرط کرد که فقط تعداد محدودی در جلسه باشند.

به من تلفن شد که: «آقا فرموده اند تو هم بیا» من هم در آن جلسه حاضر شدم و دیدم که فردی با قیافه ای عجیب آنجاست. با ورود من، به داماد امام که برادرزاده بنده هم بود گفت: «بنا شد کسی

نباشد» او هم گفت: «ایشان از خودمان است.»

چند دقیقه بعد، امام از اتاق دیگر تشریف آوردند و نشستند. سپس آن مرد به امام گفت: دیدید عرض کردم که این حبس و زندان تمام می شود و شما هم به قم تشریف می برید؟

امام در جواب گفتند: «من هیچ اصراری نداشتم که به قم بیایم زیرا در اینجا وظایفم بیشتر است و در آنجا کم تر بود.»

بعد آن مرد (سرهنگ مولوی) شروع به اظهار علاقه و محبت های عجیب و غریب کرد و گفت: «ما خیلی ارادتمندیم و دستگاه دولت خیلی به شما علاقه دارد و شخص شاه به شما علاقه دارد و مملکت مرجع می خواهد... چاکر هم آمده است خدمتتان عرض کند که از سخنرانی فردا صرف نظر کنید و ما هم قول می دهیم که بعد از این به اوامرتان توجّه کنیم.