خورشید شرق صفحه 89

17 - قاطعیت

قاطعیت امام قاطعیت جدّش امیرالمؤمنین علیه السلام را تداعی می کرد. او حقّ را با قاطعیتی تمام بیان می کرد و کسی جز خداوند را درنظر نمی گرفت و چون به نتیجه می رسید و تصمیم می گرفت با تمام قدرت به آن عمل می کرد. در یکی از بیانات خود فرمود:

«من به تمام دنیا با قاطعیت اعلام می کنم که اگر جهانخواران بخواهند در مقابل دین ما بایستند، ما در مقابل همه دنیای آنان خواهیم ایستاد و تا نابودی تمام آنان از پای نخواهیم نشست، یا همه آزاد می شویم و یا به آزادی بزرگتری که شهادت است می رسیم».(229)

پس از رأی اکثریت قاطع نمایندگان مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه آقای ابوالحسن بنی صدر برای ریاست جمهوری اسلامی ایران کفایت سیاسی ندارد، با کمال قاطعیت و هیچ گونه واهمه ای او را که یازده میلیون رأی از حدود 38 میلیون جمعیت کل کشور را آورده بود خلع کرد و فرمود: «ایشان را از ریاست جمهوری اسلامی ایران عزل نمودم».(230) و پس از عزل قائم مقام رهبری که با قاطعیتی تمام انجام داد فرمود: «دفاع از اسلام و نظام، شوخی بردار نیست و در صورت تخطی هر کس در هر موقعیت، بلافاصله به مردم معرفی خواهد شد».(231)

امام می فرماید: [وقتی ]«آقای بازرگان و رفقایش [پیش من آمدند ]و گفتند ما خیال داریم که این مجلس [خبرگان را

مُنْحَلش کنیم، من گفتم شما چه کاره هستید که می خواهید این کار را بکنید؟ شما چه سِمَتی دارید که بتوانید مجلس منحل کنید؟ پا شوید و بروید سراغ کارتان وقتی دیدند محکم است مسأله، کنار رفتند».(232)

امام با ضد انقلاب و افراد منحرف و هواپرست با قاطعیت برخورد می کرد و این از مسائل بسیار مهمّ رهبری است که می تواند اسلام و نظام را نجات داده، حفظ نماید. در یکی از بیانات دشمن شکن خود فرمود: «من تا آنجایی که بتوانم، تا آنجایی که اخلاق اسلامی اقتضا می کند که همه اینها را به آرامش دعوت کنم، همه گروه ها و گروهک ها را به آرامش دعوت کنم، همه افراد را به آرامش دعوت کنم عمل خواهم کرد، نصیحت خواهم کرد، نصیحت برادرانه خواهم کرد، نصیحت خاضعانه خواهم کرد، لکن این را باید همه بدانند آن روزی که من احساس خطر برای جمهوری اسلامی بکنم، آن روزی که من احساس خطر برای اسلام بکنم، آن روز این طور نیست که - باز ما - باز من بنشینم نصیحت کنم، دست همه را قطع خواهم کرد!... اگر کسانی در اطراف کشور سخنرانی کنند و سخنرانی آنها اسباب تشنج بشود آن شخص هر کس می خواهد باشد، هر مقامی می خواهد باشد، من او را به جای خود می نشانم، قبل از این که شورش پیدا بشود من او را به جای خود می نشانم.

... من باز به همه این آقایانی که می خواهند نطق کنند، اعلامیه بدهند و نمی دانم نامه سرگشاده بفرستند و از این مزخرفات به همه اینها اعلام می کنم که برگردید به اسلام، برگردید به قانون، برگردید به قرآن کریم، بهانه درست نکنید که

اسباب این بشود که شما همه به انزوا کشیده شوید. من به بسیاری از شما علاقه دارم و میل دارم که همه به قانون عمل کنند و همه در جای خود باشند و اگر چنانچه این طور نباشد مسأله طور دیگری خواهد شد».(233)

امام در ارتباط با مطبوعات مفسده انگیز به کم ترین تسامحی اعتقاد نداشت و با قاطعیت بی نظیر فرمود: «و اما اشتباهی که ما کردیم این بود که به طور انقلابی عمل نکردیم و مهلت دادیم به این قشرهای فاسد و دولت انقلابی و ارتش انقلابی و پاسداران انقلابی، هیچ یک از اینها عمل انقلابی نکردند و انقلابی نبودند. اگر ما از اوّل که رژیم فاسد را شکستیم و این سدّ بسیار فاسد را خراب کردیم، به طور انقلابی عمل کرده بودیم، قلم تمام مطبوعات را شکسته بودیم و تمام مجلات فاسد و مطبوعات فاسد را تعطیل کرده بودیم و رؤسای آنها را به محاکمه کشیده بودیم و حزب های فاسد را ممنوع اعلام کرده بودیم و رؤسای آنها را به سزای خودشان رسانده بودیم و چوبه های دار را در میدان های بزرگ برپا کرده بودیم و مفسدین و فاسدین را درو کرده بودیم این زحمت ها پیش نمی آمد... اگر ما انقلابی بودیم اجازه نمی دادیم اینها اظهار وجود کنند. تمام احزاب را ممنوع اعلام می کردیم، تمام جبهه ها را ممنوع اعلام می کردیم، یک حزب و آن «حزب اللَّه» حزب مستضعفین و من توبه می کنم از این اشتباهی که کردم و من اعلام می کنم به این قشرهای فاسد در سرتاسر ایران که اگر سر جای خودشان ننشینند ما به طور انقلابی با آنها عمل می کنیم. مولای ما امیرالمؤمنین سلام اللَّه علیه