مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 17

1- 5. سوده ی الماس: الماس ریزه ها، الماسهای ساییده شده.

داوری شیرازی (1197 ه_. ق - 1283 ه_. ق)

از گریه اش ملایک هفت آسمان گریست

دیوان داوری شیرازی به اهتمام دکتر نورانی وصال، 1370 ه_. ش صفحه 774 (نقل از ترکیب بند) در مرثیه.

یاران شه که با دل صافی قدم زدند

آتش به بیخ هستی اهل ستم زدند

یکباره رخ ز کشور هستی بتافتند

خود را جریده بر ره ملک عدم زدند

آتش زدند یکسره بر تار و پود ظلم

بنیاد کارگاه مخالف بهم زدند

از بس زنوک تیغ فشاندند خون به خاک

گفتی به خاک معرکه آب بقم (1) زدند

شمشیر از نیام بر آورده خیل شاه

چابکتر از نهنگ به پهنای یم (2) زدند

قربان آن گروه که در پای شاه دین

دادند جان و از سر مردی قدم زدند

قومی که دم زدند ز مهر امام خویش

از روی صدق سینه به تیغ دو دم زدند

آن بندگان خاص که دادند تشنه جان

در راه شاه آب به روی کرم (3) زدند