مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 2

شناسند و به «مدینه ی فاضله ی» مطلوب انسانها راه یابند؛ ناگریزند به سوی دست پروردگان انبیاء الهی و شاگردان مکتب انسان ساز ادیان آسمانی و معرفت خواهان قلمرو عرفان و خداشناسی؛ گام زنند تا بدانند که همه ی نور و روشنایی و خیر و سعادت در آن جاست. اگر در ادیان و مذاهب و مسلکهای غیرالهی، فضایلی و کرامتی هست - که حتما هست - یا بی ریشه است و یا ریشه در هواهای نفسانی و مادی دارد. ممکن است، چند صباحی خوش بدرخشد و چشمها را خیره کند؛ ولی در حقیقت دولتی است مستعجل و زودگذر و به سوی خاموشی و فراموشی شتابگر. به گواهی تاریخ و شواهد روشن، بیش از همه ی ادیان، دین آسمانی توحید و آیین پاک اسلام، نمونه ها و اسوه های کم نظیر یا بی نظیری، از صدر اسلام تا کنون، داشته است که درخشش آنها مایه ی شگفتی همه ی مردم مسلمان و حتی متفکران منصف جهان بوده و هست. فرد شاخص و مثل اعلا، پیامبر خاتم حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله است که سیره های بازمانده از حالات و اعمال و سخنان و سنن و شرایع آن پیامبر عالیقدر، گواه این حقیقت انکار ناپذیر است.

این سیره ها نکته ای از حالات آن نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) را از نظر دور نداشته اند. پس از آن حضرت، امام و وصی و جانشین آن پیامبر عظیم الشأن؛ حضرت علی علیه السلام، است که اسوه ی تقوا و فضیلت بود و همگان بر فضیلت و دانش و بینش و شجاعت و نبالت و بلاغت وی در سخنوری و اشراف وی بر دانش گستری و داوری و کشورداری و عدالت بی مانند وی متفق بودند؛ حتی بدخواهان و کژاندیشان می دانستند که علی (علیه السلام) از ابتدا در آغوش پر مهر رسول الله (صلی الله علیه و آله) بالیده و شمیم دلاویز وحی را از نزدیک استشمام کرده و در اعتقاد به پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اسلام پیشقدم بوده است. علی (علیه السلام) در همه جا همچون سایه به دنبال مربی گرانقدرش همراه و همگام و در تمام غزوه ها - در جوار پیامبر (صلی الله علیه و آله) - بیش از همه شمشیر زده و کافران سیه دل را به کام مرگ فروانداخته و به زندگی ننگین آنها خاتمه داده است. علی (علیه السلام) به خاطر پیامبر (صلی الله علیه و آله) همه خطرها را - در موقع نیاز - به جان خریده است.

علی (علیه السلام) علاوه بر این که به برادری و وصایت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) مفتخر شده، دامادی رسول خدا را که بسیاری از صنادید و بزرگان عرب، برای احراز این مقام، گردن می کشیدند، به دست آورده است.