مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 20

سروش اصفهانی (و: 1285 ه_)

در بیان کیفیت سرور ناس: جناب ابوالفضل العباس

دیوان شمس الشعراء سروش اصفهانی، به تصحیح و اهتمام، دکتر محمد جعفر محجوب، امیرکبیر، تهران، 1339 ه_. ش صفحه 795.

آمد آن عباس میر صادقان

و آن علمدار سپاه عاشقان

از تف عشق و عطش بریان شده

شاه دین بر حال او گریان شده

تف خورشید و تف عشق و عطش

هر سه طاقت برده از آن ماه وش

چشم از جان و جهان بردوخته

از برادر عاشقی آموخته

هر کرا باشد حسین استاد عشق

لاجرم بدهد بکلی داد عشق

ذوالفقار حیدری در چنگ او

مصطفی نظاره بر آهنگ او

دشمنان را از یمین و از یسار

مرتضی وارانه می زد ذوالفقار

می زد از عشق برادر یک تنه

خویش را از میسره بر میمنه

بدسرشتی ناگهان از تن جدا

کرد دست زاده ی دست خدا

گفت:ای دست! اوفتادی، خوش بیفت!

تیغ در دست دگر بگرفت و گفت

آمدم تا جان ببازم، دست چیست؟!

مست کز سیلی گریزد مست نیست!

خاصه مست باده ی عشق حسین

یادگار مرتضی میر حنین

قطع دیگر دست را در کار می

که بدیل جعفر طیار می

خود مکافات دو دست فرشیم

حق بر و یاند دو پر عرشیم

تابدان پر جعفر طیار وار

خوش بپرم در بهشتستان یار