مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 31

میرزا عبدالجواد جودی خراسانی (وفات 1302 ه_. ق)

اشاره

بعد مردن گر شکافی قبر جودی را ببینی

سر به زانوی مصیبت تا صف محشر نشسته

جودی خراسانی

زبان حال امام حسین خطاب به برادرش

دیوان کامل میرزا عبدالجواد جودی خراسانی، به اهتمام مهدی آصفی، انتشارات جمهوری، تهران، 1372 ه_. ش، صفحه 333.

ای نوجوان برادر با جان برابرم

افتاده ای به خون زچه؟ای میر لشکرم

برخیز بهر یاری ام ای آنکه بوده ای

در هر بلیه یارم و هر ورطه یاورم

با آن شجاعتی که تو را بود بینمت

افتاده ای به خاک، ولی نیست باورم

قد راست کن که گر علمت آمده نگون

بهرت زآه دل علم دیگر آورم

رو در حرم نمی کنی ای مه لقا، چرا؟

بی مهری از که دیده ای ای ماه پیکرم

از اشک دیده مشک نمایم پر آب، خیز

آور ز انتظار برون چشم دخترم

یک جا زداغ مرگ تو یک جا زبیم خصم

دیگر کجا به خواب رود چشم خواهرم

دردا که آخر از ستم خصم دون شکست

پشتم زمرگ تو، کمر از داغ اکبرم

با این دو داغ شاد از آنم که نگذرد

افزون زساعتی که برند از قفا سرم

جسم تو پاره پاره و دور است خمیه گاه

ای پاره پاره تن، تن پاکت کجا برم؟

تیری که جا گرفته چو مژگان به چشم تو

جاری نمود خون دل از دیده ی ترم

«جودی» بجاست ارکه بگویی زسیل اشک

طوفان نوح می رود از دیده ی ترم