مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 60

علی اکبر پیروی (و: 1288 ه_. ش)

ثنای ابوالفضل

دسته گل محمدی، علی اکبر پیروی، شرکت سهامی طبع کتاب، تهران، 1346 ه. ش صفحه 349.

از پی شکرانه ی خدای ابوالفضل

می کند از دل، زبان ثنای ابوالفضل

هیچ نمی ارزد آن دلی که نباشد

بهره ور از مهر و از ولای ابوالفضل

زنگ زداید ز دل نوای دل انگیز

دل به طرب آید از نوای ابوالفضل

بود چو عبد و مطیع بنده ی صالح

گشت رضای خدا رضای ابوالفضل

ذات خدا خون و خونبهای حسین است

ذات حسین خون و خونبهای ابوالفضل

شعله زند آتش از درون دل ما

چون بکند یاد کربلای ابوالفضل

وعده ی آب او بداد اگر به سکینه

بود همین وعده، مدعای ابوالفضل

جانب شط فرات رفت چو عباس

چشم حسین بود، در قفای ابوالفضل

با لب خشک آمد او برون ز شریعه

شاهد صادق بود وفای ابوالفضل

ابن طفیل آن خبیث ملحد ملعون

تیر جفا زد به دیده های ابوالفضل

فرق شریفش درید و آب فرو ریخت

در پس نخلی که گشته جای ابوالفضل

پشت حسین خم شد از فراق برادر

دید نگون چون قد رسای ابوالفضل

زینب غمدیده با دو دیده ی گریان

زد به سر از غم ز ماجرای ابوالفضل

گشت چو ام البنین ز قتل وی آگاه

حمد خدا کرد، از صفای ابوالفضل

بر در جنت پس از لوای حسینی

نیست لوائی بجز لوای ابوالفضل

نزد خدا، روز حشر، بهر شفاعت

فاطمه نازد، به دستهای ابوالفضل