مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 76

1- 79. دارالبها: بهشت.

2- 80. اعلی الغرف: در بالاترین غرفه های بهشت.

حکیم الهی قمشه ای (و: 1352 ه_. ش)

میر علمدار شه کربلا

میر علمدار شه کربلا

یافت اجازت زشهید ولا

تا زپی آب رود با شتاب

و ز دل اطفال برد التهاب

میرسپه در طلب آب رفت

کز دل طفلان زعطش تاب رفت

دیده پر آب و دلش آتش فشان

وز شرر طور به جانش نشان

تشنه لب آن ساقی آب حیات

راند فرس جانب شط فرات

چرخ شد آگاه و بر او راه بست

بست ره شط گرهی دیو مست

همتش از فرط بلندی چو ماه

و آن سپه کفر چو ابر سیاه

تند شد آن میر چو غرنده شیر

لرزه در افکند به چرخ اثیر

تیغ زد و قلب سپه را شکافت

تند شد و بر لب شط راه یافت

حمله بر آن لشکریان کرد سخت

دور شد از شط سپه تیره بخت

تیغ همی آخت به فوج ستم

تا که برد آب بر اهل حرم

خصم همی خواست به تیر و کمان

تا به زمین افکند آن آسمان

چند هزار از طرف پور سعد

بر لب شط بود کمانکش چو رعد

از دم تیغش همه بگریختند

یا که خزان وار فرو ریختند

الغرض آن شاه در آمد به شط

و زپی جورش فلک هفت خط

گشت لبش تشنه، زرنج نبرد

وز الم گرمی و اندوه و درد

خواست که آن تشنه، لبی تر کند

یاد لب خشک برادر کند